Dofinansowanie do wynagrodzeń niepełnosprawnych przy wzroście zatrudnienia netto

Przepisy regulujące kwestię ubiegania się przez pracodawców o dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych, począwszy od 1 stycznia 2009 r., wprowadziły zasadę, że pomoc publiczna udzielana pracodawcom powinna realizować tzw. efekt zachęty (ustawa z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych; zwana dalej ustawą). Definicja efektu zachęty wynika z przepisów rozporządzenia Komisji Wspólnot Europejskich nr 800/2008 z 6 sierpnia 2008 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych). Zgodnie z powyższym rozporządzeniem wyłączenie blokowe na mocy rozporządzenia ma zastosowanie wyłącznie do pomocy wywołującej efekt zachęty. W przypadku pomocy w formie subsydiów płacowych na rekrutację pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji oraz pomocy w formie subsydiów płacowych na zatrudnienie pracowników niepełnosprawnych efekt zachęty uznaje się za spełniony, jeżeli pomoc prowadzi do zwiększenia liczby netto zatrudnionych pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji lub pracowników niepełnosprawnych. W przepisach ustawy realizacja efektu zachęty dokonana została przez wprowadzenie zapisu stanowiącego, że jeżeli zatrudnienie nowych pracowników niepełnosprawnych w danym miesiącu, u pracodawcy wykonującego działalność gospodarczą, nie powoduje u tego pracodawcy wzrostu netto zatrudnienia ogółem i wzrostu netto zatrudnienia pracowników niepełnosprawnych – miesięczne dofinansowanie na nowo zatrudnionego pracownika niepełnosprawnego nie przysługuje. Dalej ustawodawca doprecyzował, że wzrost netto zatrudnienia ogółem oraz wzrost netto zatrudnienia pracowników niepełnosprawnych ustala się w stosunku do odpowiednio przeciętnego zatrudnienia ogółem i przeciętnego zatrudnienia osób niepełnosprawnych w okresie poprzedzających 12 miesięcy.

Autopromocja

Powyższe oznacza, że pracodawca, zatrudniając osobę niepełnosprawną, powinien ustalić przeciętny stan zatrudnienia ogółem oraz przeciętny stan zatrudnienia osób niepełnosprawnych za okres 12 miesięcy poprzedzających jej zatrudnienie, a następnie porównać uzyskane liczby ze stanem zatrudnienia ogółem oraz osób niepełnosprawnych w miesiącu, w którym osoba niepełnosprawna została zatrudniona. Jeżeli obydwa porównania wypadną na korzyść miesiąca, w którym zatrudniona została osoba niepełnosprawna, to znaczy zarówno stan zatrudnienia ogółem, jak i stan zatrudnienia osób niepełnosprawnych będzie wyższy w danym miesiącu od średniej z poprzedzających 12 miesięcy, wtedy dofinansowanie do wynagrodzenia nowo zatrudnionego pracownika niepełnosprawnego będzie przysługiwać pracodawcy.

Stan zatrudnienia za okres 12 miesięcy ustala się przez zsumowanie zatrudnienia w poszczególnych miesiącach, a następnie podzielenie uzyskanej sumy przez 12. Uzyskane ilorazy (pracowników ogółem i pracowników niepełnosprawnych) będą stanowić średnie stany zatrudnienia za poprzedzające 12 miesięcy.

Przykład

Pracodawca zatrudnił osobę niepełnosprawną od 1 lutego 2010 r. W celu uzyskania dofinansowania powinien złożyć wniosek o wypłatę dofinansowania do Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego wniosek dotyczy. W omawianym przykładzie pracodawca powinien złożyć wniosek o wypłatę dofinansowania w terminie do 20 marca 2010 r. i dokonać porównania ogólnego stanu zatrudnienia oraz stanu zatrudnienia osób niepełnosprawnych w lutym 2010 r. ze średnim stanem zatrudnienia (ogólnym i osób niepełnosprawnych) za okres od lutego 2009 r. do stycznia 2010 r.

Ustalenie stanów zatrudnienia za poszczególne okresy obejmuje wszelkie fluktuacje dotyczące zatrudnienia, które miały miejsce w danym okresie. Jeżeli więc pracodawca w danym miesiącu rozwiąże stosunek pracy z trzema osobami niepełnosprawnymi, ale zatrudni cztery osoby niepełnosprawne, co w konsekwencji spowoduje zwiększenie wzrostu zatrudnienia ogółem oraz wzrostu zatrudnienia osób niepełnosprawnych o jeden, wtedy dofinansowanie będzie przysługiwać do wszystkich zatrudnionych osób niepełnosprawnych, a nie tylko do jednej osoby (np. czwartej zatrudnionej w danym miesiącu), gdyż w tym miesiącu wystąpi wymagany wzrost zatrudnienia netto.

Jeżeli jednak konieczny wzrost zatrudnienia nie wystąpi, uzyskanie dofinansowania do wynagrodzenia nowo zatrudnianego pracownika będzie przysługiwało jedynie wtedy, gdy jego zatrudnienie nastąpiło w wyniku rozwiązania umowy o pracę z innym pracownikiem z następujących powodów:

• z przyczyn określonych w art. 52 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy,
• za wypowiedzeniem złożonym przez pracownika,
• na mocy porozumienia stron,
• wskutek przejścia pracownika na rentę z tytułu niezdolności do pracy,
• z upływem czasu, na który została zawarta,
• z dniem ukończenia pracy, dla której wykonania była zawarta.

Ponadto dofinansowanie do wynagrodzenia nowo zatrudnianego pracownika może przysługiwać w przypadku, gdy jego miejsce pracy powstało w wyniku wygaśnięcia umowy o pracę lub zmniejszenia wymiaru czasu pracy pracownika – na jego wniosek.

W przepisach ustawy nie znajdziemy definicji zatrudnienia netto. Natomiast, biorąc pod uwagę inne przepisy ustawy, można wysnuć wniosek, że stany zatrudnienia należy wykazać w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy. Innymi słowy przez stan zatrudnienia powinniśmy rozumieć liczbę efektywnych etatów bądź liczbę pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy. Oznacza to, że osoba zatrudniona w wymiarze czasu pracy wynoszącym 1/2 etatu do stanu zatrudnienia będzie mogła być zaliczana jedynie w 1/2 wymiaru czasu pracy. Tak samo osoba zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy, ale tylko przez połowę miesiąca, również będzie mogła zostać wykazana tylko w 1/2 wymiaru czasu pracy, co wynika ze wzoru do obliczania przeciętnego miesięcznego wymiaru czasu pracy, zgodnie z którym etat należy pomnożyć przez iloraz liczby dni pozostawania w zatrudnieniu przez liczbę dni w miesiącu. Przykładowo przeciętny miesięczny wymiar czasu pracy pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy w okresie 16–30 listopada 2009 r. wyniesie 0,5 – co wynika z pomnożenia liczby 1 (pełny wymiar czasu pracy) przez liczbę 1/2 (iloraz 15 – liczby dni pozostawania w zatrudnieniu oraz 30 – liczby dni w miesiącu).

Autopromocja

Zbiegi tytułów do ubezpieczeń społecznych

Sprawdź

Podstawa prawna:

• art. 26b ust. 4 i 5 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (DzU z 2008 r. nr 14, poz. 92 ze zm.)