Umowa o pracę na czas określony 2017/2018 - wzór umowy

Od dnia 22 lutego 2016 roku zaczęły obowiązywać nowe przepisy w Kodeksie pracy, które zmieniły dotychczasowe zasady zawierania umów na czas określony. W miejsce jednego, ilościowego limitu umów terminowych, stosuje się łącznie dwa limity: ilościowy oraz czasowy. Zasadniczym zmianom uległy także zasady ustalania okresu wypowiedzenia dla umów terminowych.

W przepisach, które obowiązywały do dnia 21 lutego 2016 roku obowiązywał tylko jeden limit umów na czas określony, był to limit ilościowy, który pozwalał na zawarcie dwóch umów na czas określony.

Jeżeli strona zawierała umowę na czas określony trzecią umowę to z mocy prawa umowa przekształca się w umowę na czas nieokreślony.

Obowiązujący do 21 lutego 2016 r. Kodeks pracy nie przewidywał natomiast żadnego limitu długości trwania umów na czas określony.

Polecamy książkę: Kodeks pracy 2017 Praktyczny komentarz z przykładami

Nowe limity umów terminowych od 22 lutego 2016r.

Nowelizacja Kodeksu Pracy głosi, iż strony mogą zawrzeć już nie dwie, a trzy umowy na czas określony. Przekształceniu z mocy prawa ulegnie dopiero w kolejności czwarta umowa między tymi samymi stronami. Aneks zawierający przedłużenie umowy nadal będzie uważany za zawarcie kolejnej umowy. Dłuższa przerwa między umowami na czas określony nie kasuje już limitu umów, a zatem do limitu wliczać się będą wszystkie umowy na czas określony zawarte między stronami bez względu na przerwy w zatrudnieniu.

Zgodnie z przejściowymi przepisami, umowa o pracę na czas określony trwająca w dniu wejścia w życie nowych przepisów, tj. w dniu 22 lutego 2016 r. jest traktowania jako pierwsza umowa terminowa (o ile jest pierwszą umową na czas określony zawieraną między stronami).

Nowy limit czasu

Zmianie uległy także limity czasu długości trwania umów na czas określony. W świetle przepisów obowiązujących od dnia 22 lutego 2016 roku ten sam pracodawca może zawrzeć z pracownikiem jedną umowę na czas określony na okres nie dłuższy niż 33 miesiące, maksymalnie 3 umowy na czas określony (które nie mogą trwać dłużej niż 33 miesiące).

Od dnia 22 lutego 2016 roku naruszenie ograniczenia ilościowego i czasowego skutkuje zawarciem umowy na czas nieokreślony odpowiednio od dnia następującego po upływie 33 miesięcy lub od dnia zawarcia ponad limit umowy, czyli czwartej umowy o pracę na czas określony.

Nowe regulacje nie przewidują natomiast łagodniejszego sposobu liczenia limitu ilościowego, czyli będą się do niego wliczać wszystkie umowy terminowe zawierane między tymi samymi stronami stosunku pracy, bez względu na przerwy między tymi umowami.

Ustawodawca przewidział cztery sytuacje, w których od 22 lutego 2016 roku nie obowiązują żadne limity dotyczące umów na czas określony, zarówno ten czasowy jak i ilościowy.

Umowa, która w pewien sposób narusza którykolwiek z tych limitów nie przekształci się w umowę bezterminową, jeżeli została zawarta:

• W celu wykonywania pracy przez okres kadencji,
• W celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy,
• W celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym
• W przypadku gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie

Okres wypowiedzenia

Istotnymi zmianami został również objęty okres wypowiedzenia. Celem wprowadzonych regulacji jest ograniczenie stosowania umów na czas określony, który ma być bowiem osiągnięty poprzez wydłużenie i zrównanie okresów wypowiedzeń na czas określony z okresami obowiązującymi przy umowach bezterminowych.

W regulacjach przed 22 lutego 2016 roku nie każdą umowę na czas określony było można wypowiedzieć. Umowę można wypowiedzieć, gdy łącznie były spełnione dwa warunki

1. Umowa została zawarta na dłużej niż sześć miesięcy i
2. jednocześnie zamieszczono w umowie klauzulę o możliwości rozwiązania jej za 2 – tygodniowym okresem wypowiedzenia.

Jeżeli umowa spełniała wyżej wymienione dwa warunki, to można ją było wypowiedzieć nawet po kilku dniach, nie musi być to okres sześciu miesięcy. Okres wypowiedzenia zawsze wynosił dwa tygodnie, niezależnie od stażu pracy.

W sytuacji gdy umowę zawarto na sześć miesięcy lub krócej albo na dłuższy okres, ale bez klauzuli o wypowiedzeniu, to w obecnym stanie prawnym zasadniczo nie można jej wypowiedzieć. Jednak nawet taką umowę można już obecnie rozwiązać za pomocą 2- tygodniowego okresu wypowiedzenia w sytuacji:

1. Upadłości lub likwidacji pracodawcy
2. Wystąpienia przyczyny niedotyczące pracownika chodzi tu głównie o zwolnienia grupowe lub zwolnienia indywidualne

W obowiązującym stanie prawnym, okres wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas określony uzależniony jest od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy i wynosi (art. 36 § 1 Kodeksu pracy):

- 2 tygodnie, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 6 miesięcy,

- 1 miesiąc, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 6 miesięcy,

- 3 miesiące, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 3 lata.

Zobacz serwis: Urlopy

Nowy wzór umowy o pracę