Zwiększenie ochrony roszczeń pracowniczych w przypadku niewypłacalności pracodawcy

Co kryje się pod pojęciem niewypłacalności pracodawcy ?

Definicję niewypłacalności reguluje ustawa z dnia 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności prawodawcy, natomiast Rada Ministrów na posiedzeniu w dniu 24 maja 2017 r. przyjęła projekt zmiany ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy.

Według ustawy niewypłacalność pracodawcy zachodzi gdy sąd upadłościowy lub restrukturyzacyjny na podstawie przepisów prawa upadłościowego lub prawa restrukturyzacyjnego wyda postanowienie o ogłoszeniu upadłości lub wszczęciu wobec pracodawcy wtórnego postępowania upadłościowego, o otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego, a także oddaleniu wniosku o ogłoszeniu upadłości pracodawcy. Jeżeli jego majątek nie wystarcza lub jedynie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, a także oddaleniu wniosku o ogłoszeniu upadłości w przypadku stwierdzenia, że majątek dłużnika jest obciążony hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym lub hipoteką morską w takim stopniu, że pozostały majątek nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania.

Co to jest data niewypłacalności ?

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 05 sierpnia 2014 r (sygn. akt I PK 4/14) uznał, iż datą niewypłacalności jest data wydania przez sąd postanowienia w przedmiocie wniosku o ogłoszeniu upadłości pracodawcy.

Polecamy książkę: Kodeks pracy 2017 Praktyczny komentarz z przykładami

Stanowisko doktryny nie było w tym zakresie jednorodne, wcześniej sądy uznawały, że datą niewypłacalności jest data złożenia wniosku o upadłości lub data data uprawomocnienia się postanowienia w przedmiocie wniosku o ogłoszenie upadłości.

Co dzieje się w sytuacji, gdy pracodawca stał się niewypłacalny?

W sytuacji, gdy pracodawca stał się niewypłacalny uprawnionymi do roszczenia w stosunku do niewypłacalnego pracodawcy są: pracownicy, byli pracownicy, uprawnieni do renty członkowie rodziny zmarłego pracownika lub byłego zmarłego pracownika. Należne sumy są zaspokajane ze środków Funduszu. Zaspokojeniu z takich środków podlegają należności z tytułu: wynagrodzenia za pracę, przysługujących pracownikowi na podstawie powszechnie obowiązujących przepisów prawa pracy, wynagrodzenia za czas niezawinionego przez pracownika przestoju, za czas niewykonania pracy, zwolnienia od pracy, za czas innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy, wynagrodzenia za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek choroby, wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego, odprawy pieniężnej przysługującej na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,

Ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy o którym mowa w art. 171 § 1 Kodeksu pracy, należny za rok kalendarzowy, w którym ustał stosunek pracy, odszkodowania, o którym mowa w art. 361 § 1 Kodeksu pracy, dodatku wyrównawczego, o którym mowa w art. 230 i 231 Kodeksu pracy, składek na ubezpieczenia społeczne należnych od pracodawców na podstawie przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych przeprowadzonych u pracodawcy kontroli i inspekcji, ustaleń dokonanych przez komornika w trakcie prowadzonych przeciwko pracodawcy postępowań egzekucyjnych itd.

W okresie miesiąca od daty niewypłacalności pracodawcy, pracodawca lub nadzorca sądowy, zarządca, syndyk, likwidator lub osoba, która sprawuje zarząd majątkiem pracodawcy sporządza i składa marszałkowi województwa wykaz zbiorczy niezaspokojonych roszczeń w którym zawarte są informacje o tym kto jest uprawniony oraz tytuły i wysokość roszeń wnioskowanych do zaspokojenia ze środków Funduszu. Wykaz obejmuje także roszczenia z okresów poprzedzających datę niewypłacalności pracodawcy.

Marszałek województwa, dokonuje wypłaty niezwłocznie po stwierdzeniu, że wniosek obejmuje roszczenia podlegające zaspokojeniu ze środków Funduszu oraz niezwłocznie powiadamia się o tym fakcie pracodawcę, nadzorcę sądowego lub zarządcę, syndyka, likwidatora lub inną osobę sprawującą zarząd majątkiem pracodawcy. Następnie marszałek województwa właściwy ze względu na siedzibę pracodawcy powiadamia dysponenta Funduszu, natomiast Fundusz powiadamia odpowiednią instytucję gwarancyjną. Dysponent Funduszu porozumiewa się i współpracuje z właściwymi instytucjami państw członkowskich Unii Europejskiej oraz państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu.

W sytuacji odmowy wypłaty świadczenia w całości lub w części, marszałek województwa zawiadamia niezwłocznie na piśmie zainteresowaną osobę, podając oczywiście jej uzasadnienie. Spory wynikające z odmowy wypłaty świadczenia ze środków Funduszu rozstrzyga sąd właściwy w sprawach z zakresu prawa pracy.

Zobacz serwis: Ubezpieczenia społeczne

Poszerzaj swoją wiedzę, czytając naszą publikację

Karta Nauczyciela. Komentarz (PDF)

Tylko teraz

78,40 zł

Przejdź do sklepu