Rehabilitacja zawodowa pracowników niepełnosprawnych - definicja

W prawie pracy

Pracodawca jest zobowiązany zapewnić niezbędne racjonalne usprawnienia dla osoby niepełnospraw­nej pozostającej z nim w stosunku pracy, uczestni­czącej w procesie rekrutacji lub odbywającej szko­lenie, staż, przygotowanie zawodowe albo praktyki zawodowe lub absolwenckie. Powinien on doko­nać koniecznych w konkretnej sytuacji zmian lub dostosowań do szczególnych, zgłoszonych mu
potrzeb wynikających z niepełnosprawności danej osoby, chyba że przeprowadzenie takich zmian lub dostosowań skutkowałoby poniesieniem przez pra­codawcę nieproporcjonalnie wysokich obciążeń. Obciążenia te mogą być jednak rekompensowane mu w wystarczającym stopniu ze środków publicz­nych, wówczas nie są nieproporcjonalne. Jeżeli pracodawca nie wprowadzi niezbędnych usprawnień dla pracownika niepełnosprawnego, może to skutkować uznaniem, że narusza zasadę równego traktowania w zatrudnieniu. Pracodawca prowadzący zakład pracy chro­nionej tworzy zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Jego środki powin­ny być przeznaczone na finansowanie rehabili­tacji zawodowej, społecznej i leczniczej, w tym na indywidualne programy rehabilitacji osób nie­pełnosprawnych opracowywane przez powoła­ne przez pracodawców komisje rehabilitacyjne oraz na ubezpieczenie osób niepełnosprawnych, zgodnie z zakładowym regulaminem wykorzysta­nia tych środków.

Elementem rehabilitacji pracowników niepełno­sprawnych są dodatkowe urlopy wypoczynko­we, umożliwiające pracownikowi skorzystanie z dłuższego wypoczynku oraz przerw w pracy. Niepełnosprawny pracownik ma prawo do dodat­kowej (obok zagwarantowanej w Kodeksie pracy) 15-minutowej przerwy w pracy na gimnastykę usprawniającą lub wypoczynek. Czas tej przerwy jest wliczany do czasu pracy pracownika niepeł­nosprawnego.

Rekomendowany produkt: 100 pytań o wynagrodzenia w 2015 r. (książka)

Osobie zaliczonej do znacznego lub umiarkowane­go stopnia niepełnosprawności w roku kalendarzo­wym przysługuje dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze 10 dni roboczych. Prawo do pierwsze­go urlopu dodatkowego osoba ta nabywa po prze­pracowaniu jednego roku po dniu zaliczenia jej do jednego z tych stopni niepełnosprawności. Urlop dodatkowy nie przysługuje osobie uprawnionej do urlopu wypoczynkowego w wymiarze przekracza­jącym 26 dni roboczych lub do urlopu dodatko­wego na podstawie odrębnych przepisów. Jeżeli wymiar urlopu dodatkowego udzielanego na pod­stawie odrębnych przepisów jest niższy niż 10 dni roboczych, zamiast tego urlopu przysługuje urlop dodatkowy w wymiarze 10 dni. W celu ułatwienia rehabilitacji niepełnosprawnego pracownika pracodawca jest zobowiązany udzie­lić mu zwolnienia od pracy.

Osoba o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności ma prawo do zwolnienia od pracy:

• w wymiarze do 21 dni roboczych w celu uczest­niczenia w turnusie rehabilitacyjnym (nie częś­ciej niż raz w roku),
• w celu wykonania badań specjalistycznych, zabiegów leczniczych lub usprawniających, a także w celu uzyskania zaopatrzenia ortope­dycznego lub jego naprawy, jeżeli czynności te nie mogą być wykonane poza godzinami pracy.

Łączny wymiar urlopu dodatkowego dla pracow­nika niepełnosprawnego i zwolnienia od pracy nie może przekroczyć 21 dni roboczych w roku kalen­darzowym.

Zostań naszym ekspertem!