Zdaniem PIP, nie można zatrudniać pracowników na podstawie ruchomego czasu pracy. Zatem bezpieczniej będzie dla Państwa nie wprowadzać tego systemu czasu pracy.
W swoim ostatnim stanowisku dotyczącym ruchomego czasu pracy z 16 czerwca 2011 r. (nr pisma GPP-87–0020–26–2/11) Komisja Prawna Głównego Inspektora Pracy stwierdziła, że nie ma podstaw prawnych do stosowania ruchomego czasu pracy. Zdaniem PIP, wynika to z tego, że nie ma przepisów, które pozwalałyby na wprowadzenie tego systemu czasu pracy. Ponadto, w opinii PIP, pracownicy pracujący w tym systemie mogliby naruszać przepisy dotyczące doby pracowniczej. Przepisy dotyczące doby pracowniczej mają charakter norm ochronnych i bezwzględnie obowiązujących. Muszą być więc respektowane w każdym systemie czasu pracy, tj. podstawowym, równoważnym, przerywanym, zadaniowym, pracy weekendowej, skróconego tygodnia pracy, pracy w ruchu ciągłym.
reklama
reklama
Pracownikowi przysługuje w każdej dobie pracowniczej prawo do co najmniej 11-godzinnego nieprzerwanego odpoczynku (art. 132 § 1 Kodeksu pracy). Oprócz obowiązku zapewnienia pracownikowi takiego odpoczynku, są Państwo również zobowiązani do sporządzania harmonogramów czasu pracy w taki sposób, aby pojedyncze zmiany robocze przypadały zawsze w jednej dobie pracowniczej. Doba pracownicza to kolejne 24 godziny, poczynając od rozpoczęcia przez pracownika pracy w danym dniu, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy (art. 128 § 3 pkt 1 Kodeksu pracy). Godziny wyznaczające dobę pracowniczą mogą zatem przypadać na przełomie dwóch dni kalendarzowych. Czas pracy, który mija granicę astronomiczną (24.00) i wchodzi w następną dobę astronomiczną, zalicza się do doby pracowniczej, w której pracownik rozpoczął pracę na swojej zmianie.