Okres kwarantanny i izolacji w świadectwie pracy
Jak wykazać w świadectwie pracy okresy kwarantanny lub izolacji?
PROBLEM
Na koniec maja 2021 r. rozwiązujemy stosunek pracy z 2 pracownikami. Jeden z nich w styczniu tego roku przebywał na kwarantannie, w czasie której wykonywał pracę w formie zdalnej. Drugi z pracowników w marcu 2020 r. przebywał na kwarantannie, a następnie w izolacji domowej i pobierał z tego tytułu zasiłek chorobowy. Czy powinniśmy te okresy kwarantanny i izolacji domowej wykazać w świadectwach pracy? Jeśli tak, to w których punktach?
RADA
W świadectwie pracy pracownika, który w czasie kwarantanny wykonywał pracę w formie zdalnej i z tego tytułu otrzymywał normalne wynagrodzenie za pracę, nie należy wskazywać tego okresu. Natomiast okresy kwarantanny i/lub izolacji domowej należy wykazać w świadectwie pracy, jeżeli w ich trakcie pracownik nie świadczył pracy i otrzymywał wynagrodzenie chorobowe lub zasiłek chorobowy. Wówczas okresy te należy wykazać w ust. 6 pkt 8 i/lub ust. 6 pkt 13 świadectwa pracy.
UZASADNIENIE
Zarówno wynagrodzenie chorobowe (art. 92 Kodeksu pracy), jak i zasiłek chorobowy z ubezpieczenia społecznego przysługują za okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby orzeczonej w zaświadczeniu lekarskim. Na równi z niezdolnością do pracy z powodu choroby traktuje się niemożność wykonywania pracy m.in.:
- w wyniku decyzji wydanej przez właściwy organ albo uprawniony podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi,
- z powodu poddania się obowiązkowi kwarantanny lub izolacji w warunkach domowych albo izolacji, o której mowa w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.
Zatem za okres odosobnienia i nieświadczenia pracy z powodu obowiązku poddania się kwarantannie lub izolacji pracownikowi przysługuje na ogólnych zasadach wynagrodzenie chorobowe lub zasiłek chorobowy.
Wynagrodzenie za pracę w czasie kwarantanny lub izolacji
Pracownicy i inne osoby zatrudnione, poddani obowiązkowej kwarantannie lub izolacji w warunkach domowych, mogą, za zgodą pracodawcy albo zatrudniającego, świadczyć pracę w trybie zdalnym (art. 4h-4hb ustawy o COVID-19). W przypadku świadczenia pracy w trakcie kwarantanny albo izolacji domowej pracownikowi przysługuje normalne wynagrodzenie za pracę. Za okres ten pracownik traci natomiast prawo do wynagrodzenia chorobowego oraz zasiłku chorobowego.
Jeżeli pracownik będzie świadczył pracę jedynie przez część okresu kwarantanny lub izolacji (np. ze względu na pogorszenie stanu zdrowia), to za czas przepracowany przysługuje mu normalne wynagrodzenie za pracę, natomiast za okres nieświadczenia pracy - wynagrodzenie chorobowe lub zasiłek chorobowy.
Pracownik świadczący pracę w trybie zdalnym w trakcie kwarantanny lub izolacji domowej otrzymuje za ten czas normalne wynagrodzenie.
Kwarantanna i izolacja w świadectwie pracy
Obowiązek wykazania kwarantanny lub izolacji w świadectwie pracy zależy od tego, czy pracownik pobierał w jej trakcie normalne wynagrodzenie za świadczoną w tym okresie pracę, czy nie świadczył pracy i pobierał wynagrodzenie chorobowe lub zasiłek chorobowy. W świadectwie pracy należy wykazać jedynie okresy kwarantanny lub izolacji, w których pracownik nie świadczył pracy i w związku z tym przysługiwało mu wynagrodzenie chorobowe albo zasiłek chorobowy.
Okres pobierania wynagrodzenia chorobowego za czas kwarantanny lub izolacji wykazujemy w ust. 6 pkt 8 świadectwa pracy (liczba dni, za które pracownik otrzymał wynagrodzenie, zgodnie z art. 92 Kodeksu pracy, w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy). Należy jednak zwrócić uwagę, że obowiązek wykazania dni, za które pracownik otrzymał wynagrodzenie chorobowe, dotyczy wyłącznie dni z roku kalendarzowego, w którym ustał stosunek pracy. Natomiast wszystkie okresy pobierania wynagrodzenia chorobowego i zasiłku chorobowego za czas nieświadczenia prac w kwarantannie lub izolacji należy wykazać z całego okresu zatrudnienia, za który wydawane jest świadectwo pracy, w ust. 6 pkt 13 świadectwa pracy (okresy nieskładkowe przypadające w okresie zatrudnienia, którego dotyczy świadectwo pracy, uwzględniane przy ustalaniu prawa do emerytury lub renty).
Pracownik (42 lata) został objęty izolacją domową w okresie od 18 do 27 stycznia 2021 r. W okresie od 18 do 21 stycznia (przez 4 dni) pracownik, za zgodą pracodawcy, wykonywał pracę z domu w trybie zdalnym. Następnie 22 stycznia 2021 r. pracownik zgłosił pracodawcy, że z uwagi na pogorszenie stanu zdrowia odstępuje od dalszego świadczenia pracy do końca okresu izolacji. Okres izolacji pracownika został przedłużony i zakończył się 5 lutego 2021 r. Za okres świadczenia pracy w okresie izolacji pracownik miał prawo do normalnego wynagrodzenia, a za pozostałe dni izolacji (od 22 stycznia do 5 lutego) pracodawca wypłacił pracownikowi wynagrodzenie chorobowe na podstawie art. 92 Kodeksu pracy. Z końcem marca 2021 r. pracownik rozwiązał stosunek pracy z pracodawcą. Wystawiając świadectwo pracy pracodawca:
- nie powinien wykazywać izolacji w okresie od 18 do 21 stycznia 2021 r., ponieważ pracownik wówczas pracował i pobierał normalne wynagrodzenie za pracę;
- powinien wykazać izolację od 22 stycznia do 5 lutego 2021 r. w ust. 6 pkt 8 świadectwa pracy (liczba dni, za które pracownik otrzymał wynagrodzenie, zgodnie z art. 92 Kodeksu pracy w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy) oraz w ust. 6 pkt 13 (okresy nieskładkowe przypadające w okresie zatrudnienia, którego dotyczy świadectwo pracy, uwzględniane przy ustalaniu prawa do emerytury lub renty), ponieważ pracownik wówczas nie pracował i pobierał z tego tytułu wynagrodzenie chorobowe.
Pracownik (35 lat) od 28 grudnia 2020 r. do 20 lutego 2021 r. przebywał najpierw na kwarantannie, a następnie w izolacji domowej i szpitalnej. Przez cały ten okres z uwagi na rodzaj pracy, a następnie ze względu na ciężki przebieg choroby COVID-19 nie świadczył pracy. Na koniec maja 2021 r. pracownik i pracodawca postanowili zakończyć stosunek pracy za porozumieniem stron. Poszczególne okresy w zakresie uwzględnienia w świadectwie pracy należy potraktować następująco:
- od 28 do 31 grudnia 2020 r. - nie uwzględnia się w świadectwie pracy w ust. 6 pkt 8, ponieważ jest to okres pobierania wynagrodzenia chorobowego w poprzednim roku kalendarzowym niż rok zakończenia stosunku pracy,
- od 1 stycznia do 2 lutego 2021 r. - należy wykazać w ust. 6 pkt 8 świadectwa pracy jako dni pobierania wynagrodzenia chorobowego w roku kalendarzowym, w którym zakończył się stosunek pracy,
- od 28 grudnia 2020 r. do 20 lutego 2021 r. - należy wykazać w ust. 6 pkt 13 jako okresy nieskładkowe przypadające w okresie zatrudnienia, którego dotyczy świadectwo pracy, uwzględniane przy ustalaniu prawa do emerytury lub renty.
Podstawa prawna:
art. 92 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy - j.t. Dz.U. z 2020 r. poz. 1320
§ 2 pk 13 i 17 oraz załącznik do rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 30 grudnia 2016 r. w sprawie świadectwa pracy - j.t. Dz.U. z 2020 r. poz. 1862
art. 6 ust. 2 pkt 1 i 1a ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa - j.t. Dz.U. z 2020 r. poz. 870; ost.zm. Dz.U. z 2020 r. poz. 2320
art. 4h-4hb ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych - j.t. Dz.U. z 2020 r. poz. 1842; ost.zm. Dz.U. z 2021 r. poz. 694
Komentarze(0)
Pokaż:
NajnowszePopularneNajstarsze