Jak ustalić wysokość ekwiwalentu za niewykorzystany urlop

Ekwiwalent za niewykorzystany w całości lub w części urlop wypoczynkowy pracodawca jest zobowiązany wypłacić pracownikowi w dniu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy.

Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop ustala się, stosując zasady obowiązujące przy obliczaniu wynagrodzenia urlopowego. Wyjątki od tych zasad określa rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop – zwane dalej rozporządzeniem.

Podstawa wymiaru ekwiwalentu

Ustalając podstawę wymiaru ekwiwalentu stosownie do § 15–17 rozporządzenia:

• stałe miesięczne składniki wynagrodzenia uwzględnia się w wysokości należnej w miesiącu nabycia prawa do tego ekwiwalentu,
• składniki wynagrodzenia przysługujące pracownikowi za okresy nie dłuższe niż 1 miesiąc, w zmiennej wysokości, wypłacone w okresie 3 miesięcy bezpośrednio poprzedzających miesiąc nabycia prawa do ekwiwalentu, uwzględnia się w średniej wysokości z tego okresu,
• jeżeli pracownik nie przepracował pełnego okresu, o którym mowa powyżej, wynagrodzenie faktycznie wypłacone w tym okresie dzieli się przez liczbę dni pracy, za które przysługiwało to wynagrodzenie, a otrzymany wynik mnoży się przez liczbę dni, jakie pracownik przepracowałby w ramach normalnego czasu pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy,
• składniki wynagrodzenia przysługujące pracownikowi za okresy dłuższe niż 1 miesiąc, wypłacone w okresie 12 miesięcy bezpośrednio poprzedzających miesiąc nabycia prawa do ekwiwalentu, uwzględnia się w średniej wysokości z tego okresu.

Ekwiwalent za niewykorzystany urlop ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia i innych świadczeń ze stosunku pracy, z wyłączeniem świadczeń, o których mowa w § 6 rozporządzenia. Do podstawy nie wlicza się m.in. wynagrodzenia za czas gotowości do pracy oraz za czas niezawinionego przez pracownika przestoju, gratyfikacji (nagród) jubileuszowych, nagród z zakładowego funduszu nagród, dodatkowego wynagrodzenia rocznego, należności przysługujących z tytułu udziału w zysku lub w nadwyżce bilansowej, odpraw emerytalnych lub rentowych albo innych odpraw pieniężnych.

Zobacz także: Ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy nauczyciela akademickiego - orzecznictwo

Współczynnik urlopowy

Sumę miesięcznych wynagrodzeń ustaloną zgodnie z § 15–17 rozporządzenia należy podzielić przez współczynnik urlopowy, służący do ustalenia ekwiwalentu za 1 dzień urlopu. Stosownie do § 19 rozporządzenia współczynnik ten ustala się odrębnie w każdym roku kalendarzowym, odejmując od liczby dni w danym roku kalendarzowym łączną liczbę przypadających w tym roku niedziel, świąt oraz dni wolnych od pracy wynikających z rozkładu czasu pracy w przeciętnie 5-dniowym tygodniu pracy, a otrzymany wynik dzieli się przez 12.

W 2012 r. współczynnik ten wynosi 21 (dotyczy to pracowników pracujących od poniedziałku do piątku, którzy mają wolne soboty z tytułu przeciętnie 5-dniowego tygodnia pracy). Wskazaną wartość współczynnika stosuje się przy obliczaniu ekwiwalentu dla pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy. Dla pracowników zatrudnionych na część etatu wartość współczynnika obniża się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy tego pracownika.

W 2012 r. współczynnik urlopowy dla osoby zatrudnionej w niepełnym wymiarze czasu pracy wyniesie:

• 1/2 etatu – 10,50 (21 x 1/2),
• 3/4 etatu – 15,75 (21 x 3/4),
• 1/3 etatu – 7 (21 x 1/3),
• 1/4 etatu – 5,25 (21 x 1/4).