Zasady zawierania umów terminowych po 1 stycznia 2012 r.

31 grudnia 2011 r. przestały obowiązywać przepisy antykryzysowe zawarte w ustawie z 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców (DzU nr 125, poz. 1035 – zwanej dalej ustawą).

Regulacje ułatwiające funkcjonowanie pracodawców w dobie kryzysu gospodarczego przewidywały m.in. możliwość wielokrotnego zawierania umów na czas określony z tym samym pracownikiem. Ponieważ na czas obowiązywania ustawy antykryzysowej zostało zawieszone stosowanie przepisu art. 25¹ k.p., zawarcie trzeciej umowy na czas określony nie powodowało zatrudnienia pracownika na czas nieokreślony, ale łączny okres zatrudnienia na podstawie kolejnych umów o pracę na czas określony między tymi samymi stronami stosunku pracy nie mógł przekraczać 24 miesięcy. W tym przypadku ustawodawca określił, że za kolejną umowę na czas określony uważa się umowę zawartą przed upływem 3 miesięcy od rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniej umowy zawartej na czas określony.

Niemniej jednak pracodawcy muszą pamiętać, że od 1 stycznia 2012 r. zaczął ponownie obowiązywać art. 25¹ k.p. stanowiący o tym, że trzecia umowa zawarta na czas określony z tym samym pracownikiem z mocy prawa przekształca się w umowę zawartą na czas nieokreślony, jeżeli przerwy między kolejnymi umowami nie przekraczają 1 miesiąca. Należy również przypomnieć, że mechanizm ten nie dotyczy umów o pracę zawartych na czas określony w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy, a także zawartych w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym albo zadań realizowanych cyklicznie.

Czytaj także: Jakie przepisy stosować po zakończeniu obowiązywania ustawy antykryzysowej >>

W okresie przejściowym pewne kłopoty może stwarzać regulacja zawarta w przepisach art. 34 i 35 ustawy antykryzysowej. Ustawodawca zawarł w nich zasadę, na podstawie której do umów zawartych na czas określony trwających 1 stycznia 2012 r. stosuje się art. 25¹ k.p. Nie określa natomiast zasady obliczania ciągu trzech umów, o którym mowa w art. 25¹ k.p. Taki zapis powoduje niemożność stwierdzenia, czy umowa zawarta w okresie obowiązywania ustawy, a kończąca się po 1 stycznia 2012 r. jest pierwszą umową z cyklu czy kolejną.

W związku z problemami interpretacyjnymi MPiPS opublikowało wyjaśnienia, w których stoi na stanowisku, że każda trwająca 1 stycznia 2012 r. umowa o pracę zawarta na czas określony będzie traktowana jako pierwsza umowa. Po upływie okresu obowiązywania takiej umowy będzie można podpisać z pracownikiem jeszcze tylko jedną umowę na czas określony, natomiast trzecia przekształci się w umowę zawartą na czas nieokreślony. Innymi słowy, wszystkie umowy terminowe, które zaczęły się i skończyły w okresie obowiązywania ustawy, a także zaczęły i skończyły przed datą wejścia w życie ustawy antykryzysowej, pozostają obojętne w zakresie skutków przewidzianych w art. 25¹ k.p.

W odniesieniu do umów zawartych przed dniem rozpoczęcia obowiązywania ustawy antykryzysowej, których termin końcowy upływa po 31 grudnia 2011 r., należy przyjąć, że ulegają one rozwiązaniu z upływem czasu, na jaki były zawarte, niezależnie od tego, czy przekraczają okres 24 miesięcy. Jednak do takiej umowy należy stosować przepis zawarty w art. 25¹ k.p., tzn. jeżeli jest to druga umowa na czas określony, to następna powinna być zawarta na czas nieokreślony.

Chcesz dowiedzieć się więcej, sięgnij po naszą publikację

Czas pracy 2021. Planowanie, rozliczanie i ewidencja

Tylko teraz

69,00 zł

Przejdź do sklepu