Promocja zatrudnienia - zmiany ważne dla pracodawcy

Omawiana nowelizacja zniosła od 1 lutego br. obowiązek pobierania od każdej osoby, która jest zatrudniana na podstawie umowy o pracę, oświadczenia o rejestracji w rejestrze osób bezrobotnych. Dodatkowo pracodawca nie ma już obowiązku informowania właściwego powiatowego urzędu pracy o zatrudnieniu (niezależnie od podstawy prawnej świadczenia pracy) osoby bezrobotnej (art. 1 pkt 18 lit. f ustawy o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia). Taki obowiązek zniesiono również w stosunku do osób podejmujących pracę zarobkową na innej podstawie niż umowa o pracę (m.in. zlecenia, o dzieło) Niewypełnienie obowiązku informacyjnego było zagrożone karą grzywny nie niższą niż 3000 zł. Po zmianie przepisów jedynie bezrobotny podejmujący pracę jest zobowiązany przekazać do powiatowego urzędu pracy niezbędne informacje o podjęciu zatrudnienia.

Autopromocja

WAŻNE!

Od 1 lutego 2009 r. pracodawcy nie muszą informować urzędu pracy o zatrudnieniu osoby bezrobotnej.

Istotna zmiana dotyczy długości okresu wypłaty wynagrodzenia chorobowego. Jest to wyjątek od zasady wypłaty tego wynagrodzenia pracownikowi niezdolnemu do pracy (poza niezdolnością będącą wynikiem wypadku przy pracy) przez łączny okres pierwszych 33 dni takiej niezdolności w trakcie roku kalendarzowego. Od 1 lutego br. znacznie skrócono ten okres w stosunku do pracowników, którzy ukończyli 50. rok życia. W przypadku takich pracowników pracodawca wypłaca obecnie wynagrodzenia ze swoich środków w razie ich niezdolności do pracy jedynie przez łączny okres do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego. Od 15. dnia niezdolności do pracy wypłatę świadczeń chorobowych przejmuje ZUS wypłacając zasiłek chorobowy. Zasada ta jest stosowana od następnego roku kalendarzowego po roku, w którym pracownik ukończył 50. rok życia. Tę nowość, wprowadzoną w celu wspierania zatrudnienia osób po 50. roku życia, uzupełnia czasowe lub stałe zwolnienie pracodawców z obowiązku opłacania za nich składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Po zmianie przepisów pracodawcy oraz inne jednostki organizacyjne nie będą musieli opłacać składek na FP i FGŚP przez 12 miesięcy, począwszy od pierwszego miesiąca po zawarciu umowy o pracę za osoby zatrudnione, które ukończyły 50. rok życia i w okresie 30 dni przed zatrudnieniem pozostawały w ewidencji bezrobotnych powiatowego urzędu pracy. Powyższe zwolnienie obejmuje osoby zatrudnione po 30 czerwca 2009 r.

Autopromocja

Webinarium: Sygnaliści w dokumentacji pracodawcy – wzory prawidłowych zapisów

Sprawdź

W zakresie tych składek wprowadzono także stałe zwolnienie, które będzie również obowiązywać od 1 lipca 2009 r. Pracodawca nie będzie opłacał składek na FGŚP i FP za osoby, które osiągnęły wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn. Dotyczy to szerszej grupy niż tylko zatrudnionych pracowników, ponieważ obejmuje także osoby podlegające obowiązkowi opłacania za nie składek w związku z innym tytułem niż zatrudnienie pracownicze (np. zleceniobiorców).

Podstawa prawna:

• art. 1 pkt 18 lit. f, pkt 75, art. 2, art. 18, art. 26, art. 40 ustawy z 19 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (DzU z 2009 r.nr 6, poz. 33),
• art. 36 ust. 6, art. 119 ust. 1 ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w brzmieniu do 31 stycznia 2009 r. (DzU z 2008 r. nr 69, poz. 415 ze zm.),
• art. 92 Kodeksu pracy.

Autopromocja

Zbiegi tytułów do ubezpieczeń społecznych

Sprawdź