Dodatki do wynagrodzeń (cz. 1)

Stosunek prawny między pracownikiem a pracodawcą charakteryzuje się ekwiwalentnością - pracownik świadczy określoną pracę na rzecz pracodawcy, w zamian otrzymując wynagrodzenie. Świadczenie pracodawcy, które otrzymuje pracownik, czyli wynagrodzenie, charakteryzuje się niejednorodną i zmienną strukturą wewnętrzną. Składa się z 2 rodzajów składników: stałych i zmiennych. O tym, jakie składniki otrzyma dany pracownik, decydują rodzaj wykonywanej przez niego pracy, jej właściwości oraz fakt zaistnienia określonych zdarzeń, z którymi przepisy prawa wiążą powstanie uprawnienia pracownika do otrzymania danego składnika.

Wynagrodzenie zasadnicze niejednokrotnie stanowi jedyny składnik wynagrodzenia pracownika. Wynika ono z przyjętego u danego pracodawcy systemu wynagradzania (czasowego, akordowego, prowizyjnego). Jego wysokość jest z reguły wyznaczona przez stawkę osobistego zaszeregowania pracownika. Zależy także od rodzaju, jakości i ilości wykonywanej pracy. Wynagrodzenie zasadnicze pracownika określone w jego umowie o pracę nie może być niższe niż ustawowo określone wynagrodzenie minimalne. W 2008 r. wynosi ono 1126 zł brutto.