Potrącenie z wynagrodzenia za pracę za zgodą pracownika - wzór

W uzasadnieniu uchwały Sądu Najwyższego z 17 stycznia 2013 r. (II PZP 4/12, OSNP 2013/13-14/147) podkreślono jednak, że ustawodawca wyraźnie rozróżnia wynagrodzenie za pracę oraz inne należne pracownikowi ze stosunku pracy świadczenia majątkowe, które nie są wynagrodzeniem. Wynagrodzenie jest obowiązkowym świadczeniem przysługującym pracownikowi za wykonaną pracę, spełnianym periodycznie i roszczeniowym. Sąd Najwyższy stwierdził, że o ile w nagrodach jubileuszowych, odprawach emerytalnych i rentowych oraz odprawach z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracownika można dopatrywać się pewnej formy zapłaty, o tyle trudno dopatrzyć się takiej cechy w odszkodowaniu z tytułu rozwiązania stosunku pracy. Rozszerzenie ochrony przed potrąceniami na odszkodowania z tytułu rozwiązania stosunku pracy nie znajduje, zdaniem Sądu Najwyższego, przekonującego uzasadnienia. W uchwale tej przyjęto zatem, że odszkodowanie należne pracownikowi w związku z rozwiązaniem umowy o pracę (na podstawie art. 55 § 1¹ k.p.) nie podlega ochronie przed potrąceniem.

Zwolniony pracownik podjął pracę w wyniku przywrócenia go do pracy, w związku z czym przysługuje mu wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy (art. 47 k.p.). Pracodawca chce dokonać potrącenia z tej należności. Wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy po przywróceniu pracownika do pracy nie podlega szczególnej ochronie przed potrąceniem, gdyż – wbrew nazwie – nie stanowi wynagrodzenia za pracę (wyrok Sąd Najwyższego z 6 stycznia 2009 r., II PK 117/08, www.ekspert3.inforlex.pl). Przyjęcie takiego stanowiska oznacza, że pracodawca przy dokonywaniu potrącenia z takiej należności za zgodą pracownika nie ma obowiązku zachowania kwoty wolnej.

Wyrażenie zgody

Potrącenia za zgodą pracownika mogą dotyczyć m.in. zwrotu należności do pracowniczej kasy zapomogowo-pożyczkowej, składek na rzecz związku zawodowego czy zwrotu nienależnej nadpłaty dokonanej wcześniej przez pracodawcę. Zgoda pracownika na takie potrącenie musi być wyrażona na piśmie, przy czym podkreśla się, że należy w niej precyzyjnie określić tytuł, wysokość i terminy dokonywania potrąceń.

Zgoda na potrącenie, która nie została złożona w formie pisemnej, jest nieważna (wyrok Sądu Najwyższego z 1 października 1998 r., I PKN 366/98, OSNP 1999/21/684). Niedopuszczalne jest także wyrażenie przez pracownika zgody na potrącanie z wynagrodzenia należności: