Wyższe dofinansowanie dla osób posiadających tzw. schorzenie szczególne

Na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 226, poz. 1475) przepis art. 26a ust. 1b  ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych  (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 214, poz. 1407 ze zm.) uległ bardzo istotnej zmianie.  Stanowi on, iż kwoty dofinansowań do wynagrodzeń zwiększa się o 40% najniższego wynagrodzenia w przypadku osób niepełnosprawnych, w odniesieniu do których orzeczono chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe, całościowe zaburzenia rozwojowe lub epilepsję oraz niewidomych.

Autopromocja

We wskazanym przepisie wyróżnione zostały pewne rodzaje niepełnosprawności, z którymi ustawodawca związał określone dodatkowe przywileje dla pracodawcy. Są to tzw. szczególne schorzenia. Zaliczamy do nich:

• •    01 – U – upośledzenie umysłowe,
• •    02 – P – choroby psychiczne,
• •    04 – O – choroby narządu wzroku,
• •    06 – E -  epilepsja,
• •    12 – C – całościowe zaburzenia rozwojowe.

W wersji ustawy, która obowiązywała do 31 grudnia 2010 r. przepis ten brzmiał w ten sposób, że  kwoty dofinansowań zwiększało się o 40% najniższego wynagrodzenia w przypadku osób niepełnosprawnych, w odniesieniu do których stwierdzono chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe, epilepsję oraz niewidomych. Oznaczało to, że jeśli chodzi o dokumentowanie tych schorzeń, to mogły one wynikać bezpośrednio z orzeczenia o niepełnosprawności lub też mogły być stwierdzone zaświadczeniem od lekarza specjalisty (np. lekarza psychiatry bądź okulisty). Taką praktykę postępowania potwierdzały interpretacje Biura Pełnomocnika Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych. W swoim stanowisku z dnia 22 lutego 2008 r. (BON-I-52311-190-KK/08) BON stwierdził: „Jeżeli istnienie schorzenia szczególnego (choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego, epilepsji) nie wynika bezpośrednio z orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, powinno ono zostać potwierdzone przez lekarza specjalistę z danej dziedziny medycyny w postaci zaświadczenia lekarskiego”.

Od 1 stycznia 2011 r. schorzenie szczególne może być jedynie potwierdzone odpowiednim kodem na orzeczeniu. Pracodawca zatrudniający osoby niepełnosprawne, których schorzenie potwierdzone jest wyłącznie zaświadczeniem lekarza – specjalisty nie może się już ubiegać o podwyższoną kwotę dofinansowania na tych pracowników.