Cele i zkres działania dyrektywy usługowej

Ogromne znaczenie tzw. dyrektywy usługowej (dyrektywa 2006/123/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 12 grudnia 2006 r. dotycząca usług na rynku wewnętrznym, DzUrz L 376, 27.12.2006 r.) wynika z faktu, że sektor usług wytwarza prawie dwie trzecie unijnego PKB i zatrudnia ponad 70% pracowników. Działalność usługowa stanowi przede wszystkim domenę małych i średnich przedsiębiorstw. W sektorze tym powstają również prawie wszystkie nowe miejsca pracy. Niemniej jednak podmioty gospodarcze działające na rynku europejskim mają obecnie duże trudności ze świadczeniem usług poza granicami swojego kraju. Wynika to głównie z konieczności stosowania przez nie przepisów lokalnych, które w dużej mierze utrudniają lub wręcz uniemożliwiają pracę.

Co wynika z nowych przepisów

Dyrektywa jest dużym krokiem naprzód w zakresie upraszczania wszelkich formalności wiążących się z rozpoczęciem świadczenia usług na rynku jednego z państw członkowskich. Władze państw unijnych będą miały obowiązek zagwarantować, że zagraniczny usługodawca uzyska wszystkie potrzebne informacje i załatwi niezbędne formalności w jednym miejscu. W tym celu stworzone zostaną tzw. Punkty Pojedynczego Kontaktu. Do tej pory polski przedsiębiorca rozpoczynający działalność w innym państwie UE musiał spełnić wiele wymogów formalnych, a przebrnięcie przez machinę biurokratyczną wcale nie musiało oznaczać otrzymania potrzebnej zgody. Obecnie odmowa dopuszczenia przedsiębiorcy do swojego rynku będzie musiała być istotnie umotywowana, np. „bezpieczeństwem socjalnym” bądź „porządkiem publicznym”, co będzie podlegało kontroli sądowej.

Jakich usług dotyczy dyrektywa

Dyrektywa usługowa ma zastosowanie jedynie do usług świadczonych przez osoby fizyczne będące obywatelami państwa członkowskiego lub osobę prawną mającą swoją siedzibę w państwie członkowskim.

WAŻNE!

W świetle prawa wspólnotowego osobami prawnymi są wszystkie podmioty ustanowione na mocy prawa państwa członkowskiego, niezależnie od tego, czy w świetle przepisów prawa krajowego mają osobowość prawną.

Zasadniczo dyrektywa dotyczy wszystkich usług, które nie są w niej jednoznacznie wyłączone. Aby działalność mogła stanowić usługę, musi być działalnością na własny rachunek, tj. świadczoną przez podmiot poza stosunkiem umowy zatrudnienia. Ponadto działalność musi być prowadzona za wynagrodzeniem, tj. mieć charakter ekonomiczny, chociaż nie stanowi to reguły i powinno być oceniane indywidualnie w odniesieniu do każdej działalności. Należy również zauważyć, że przepisy dyrektywy o usługach mają zastosowanie do różnych rodzajów działalności, bez względu na to, czy są one świadczone na rzecz przedsiębiorców czy konsumentów.