Różnorodność płci w procesie prowadzenia polityki kadrowej

Takie czynniki jak wiedza specjalistyczna i wszystko to, co wpływa na merytorykę i fachowość naszych działań („co mówimy?”) składa się na nasz sukces jedynie w 10%.

Kolejne 30% stanowi ugruntowany wizerunek i reputacja pośród najbliższego otoczenia (kluczowym elementem na tym etapie jest nasza osobowość wpływająca na to „jak mówimy?”).

Najważniejszy czynnik, wpływający aż na 60% sukcesu, obejmuje mowa ciała – wywierający pośredni na nasze stosunki w pracy i stopień popularności (np. wśród nieznanych nam osób mijanych okazjonalnie na korytarzach).
Zasada ta jest ciągle niedoceniana w środowisku polskiego biznesu. Networking jest podstawą budowania własnego wizerunku, a to jest niedoceniane przez kobiety.

Źródło: Barbara Schneider „Niegrzeczne dziewczynki robią karierę” BC edu

Autorytet w biznesie

Zasadniczą różnicę między kobietami a mężczyznami, w świetle omawianego czynnika mowy ciała, stanowi pozycja jaką przyjmują podczas rozmowy.
Łatwym do zaobserwowania jest to, iż kobiety podczas rozmów z kobietami stoją twarzą w twarz, a mężczyźni rozmawiając z mężczyznami ramię w ramię, jednocześnie mówiąc przed siebie (w ich przypadku pozycja „twarzą w twarz” wskazuje na konfrontację).
Podwładny wykazuje więcej symptomów niesubordynacji i lekceważenia rytuałów rangi, gdy jego przełożony (lub przełożona) stoi, siedzi lub chodzi po jego lewej stronie. Prawa strona, zgodnie z tradycją, jest miejscem zarezerwowanym dla osoby respektowanej, ważniejszej.

Według Pang Li Kin – singapurskiej konsultantki ds. wizerunku, również ubiór wpływa na manifestację relacji władczość – uniżenie. Kolory jasne (biel, brąz, zieleń, żółć) wskazują na przystępność, dla autorytetów zarezerwowane są kolory ciemne (czerń, granat, fiolet, niebieski, czerwień), natomiast kontrast i żywe kolory (ale także fiolet i bordo) podkreślają indywidualizm.

Rozmowy konfliktowe

W ramach odniesień do rozmów konfliktowych mężczyźni na ogół wolą mówić sami i przekonują, kobiety raczej słuchają i stawiają pytania. Jeśli już problemy wystąpią, mężczyźni starają się ich nie zauważać, kobiety natomiast wskazują na nie pośrednio licząc na autorefleksję drugiej osoby i jej zmianę.

Mężczyźni całkowicie odmiennie niż kobiety myślą o uczuciach drugiej strony (przy okazji na ogół okazując złość), te natomiast o problemach rozmawiają z osobami trzecimi i chcą być zrozumiane zanim zdecydują się na rozwiązanie (mężczyźni przede wszystkim poszukują rozwiązań praktycznych).