Zdrowy styl życia pracowników wyzwaniem pracodawców

Zdrowy styl życia pracowników a zrównoważony rozwój

Co zdrowy styl życia ma wspólnego ze zrównoważonym rozwojem? Jakie są wyniki przeprowadzonych badań w tym zakresie? Jakie są oczekiwania pracowników wobec firmy w zakresie promocji zdrowego stylu życia? Dlaczego promowanie zdrowego stylu życia wśród pracowników nie powinno być modą, ale wyzwaniem dla firm, które chcą stosować nowoczesne metody zarządzania kadrami? Ten temat komentuje Izabela Różańska-Bińczyk z Katedry Zarządzania Zasobami Ludzkimi, Wydział Zarządzania Uniwersytetu Łódzkiego.

Pomiędzy zdrowym stylem życia a sytuacją ekonomiczną występuje sprzężenie zwrotne. Cel zrównoważonego rozwoju nie może zostać osiągnięty w sytuacji występowania chorób i ubóstwa, zaś zdrowe społeczeństwo nie może funkcjonować bez odpowiedniego programu ochrony zdrowia i zdrowego środowiska naturalnego.[i] Idea zrównoważonego rozwoju jest strategią równoczesnego rozpoznawania i rozwiązywania współczesnych problemów gospodarczych, społecznych i środowiskowych mających na celu zapewnienie działań na rzecz zrównoważonej przyszłości naszej planety oraz na rzecz obecnych i przyszłych pokoleń w wymienionych wyżej obszarach.[ii]

Polecamy: Wellbeing w organizacji co? jak? dlaczego?

Zdrowie człowieka i całych społeczeństw

Styl życia jest uznawany za główny czynnik decydujący o zdrowiu człowieka i całych społeczeństw. To jemu przyznaje się największy wpływ na zdrowie obok czynników środowiskowych, genetycznych i opieki zdrowotnej.[iii] Zdrowy styl życia jest pojęciem dotyczącym indywidualnego, charakterystycznego dla danego człowieka sposobu bycia, z uwzględnieniem aktywności fizycznej oraz odpowiedniej, zbilansowanej diety i eliminacji używek. Światowa Organizacja Zdrowia, wśród dziesięciu głównych czynników związanych z indywidualnym zachowaniem wpływających współcześnie na obciążenie chorobami, wskazuje nieodpowiednią dietę oraz małą aktywność fizyczną i zanieczyszczenie środowiska.[iv]

Tymczasem dane dotyczące aktywności fizycznej Polaków są niepokojące. Według danych Raportu Polskiego Instytutu Ekonomicznego[v], sport regularnie uprawia co dwudziesty mieszkaniec Polski (5%), a co czwarty z pewną regularnością (23%). Na tle pozostałych państw UE wypadamy dość niekorzystnie: w UE te wyniki to odpowiednio 7% i 33%. Co więcej, z roku na rok wzrasta w Polsce odsetek osób twierdzących, że w ogóle nie uprawia żadnej formy aktywności: w roku 2017 nieaktywnych fizycznie było 56%, w 2013 r. - 52%, w 2008 r. – 49%, a 2004 r. – 46% (przez 13 lat spadek aktywności sportowej zmalał o 10 pkt. proc).