Zadośćuczynienie za skutki wypadku przy pracy

RADA 
W takiej sytuacji odszkodowanie jest przez przepisy miarkowane - firma odpowiada za utratę wszystkich rzeczy z wyjątkiem pieniędzy i samochodów.

UZASADNIENIE
Zasadą jest odpowiedzialność firmy za rzeczy utracone w związku z wypadkiem przy pracy. Nie jest to jednak odpowiedzialność nieograniczona - ustawodawca starał się w tej sytuacji znaleźć salomonowe rozwiązanie i chronić pracownika, nie narażając jednocześnie zanadto interesów pracodawcy.

Wynikiem takiego wyważenia jest art. 2371 § 2 k.p., zgodnie z którym pracownikowi, który uległ wypadkowi przy pracy, przysługuje od pracodawcy odszkodowanie za utratę lub uszkodzenie w związku z wypadkiem przedmiotów osobistego użytku oraz przedmiotów niezbędnych do wykonywania pracy, z wyjątkiem utraty lub uszkodzenia pojazdów samochodowych oraz wartości pieniężnych.

W tym miejscu powstaje pytanie: jak należy traktować zbieżność między świadczeniami z ubezpieczeń społecznych (zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne, zasiłek wyrównawczy, renta szkoleniowa itp.) z odszkodowaniem cywilnoprawnym. Jeśli bowiem pracownikowi udałoby się wykazać w sądzie, że pracodawca powinien płacić za jego wypadek (działanie lub zaniechanie pracodawcy, szkoda i związek przyczynowy), to mógłby on być podwójnie uprzywilejowany.

W tym wypadku z pomocą przychodzi nam SN, który w wyroku z 8 kwietnia 1998 r. (sygn. akt II UKN 551/98, OSNP z 2000 r. nr 11, poz. 437) stwierdził: przyznanie jednorazowego odszkodowania z tytułu zwiększenia się uszczerbku na zdrowiu spowodowanego wypadkiem przy pracy nie wyłącza przyznania renty wyrównawczej na podstawie art. 442 § 2 k.c. Zasadę płynącą z tego wyroku możemy rozszerzyć na wszelkie wypadki kolizji świadczeń - SN uznał, że są one po prostu różnorodzajowe i wynikają z różnych podstaw.


Podstawa prawna:
- art. 237¹ § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późn. zm.).