Koniec z ustawą o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Będzie nowa ustawa o rynku pracy i służbach zatrudnienia

• Potrzebne są nowe przepisy zwiększające efektywność
• Rozwiązania planowane w projekcie ustawy

Potrzebne są nowe przepisy zwiększające efektywność

Obowiązująca od 20 lat ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy opiera się na założeniach, które obecnie stały się w znacznej mierze nieaktualne. Rozwijający i zmieniający się rynek pracy wymusza opracowanie nowych przepisów, które będą odpowiadać na aktualne potrzeby osób poszukujących pracy, bezrobotnych oraz przedsiębiorców. Konieczne jest wprowadzenie regulacji, które zwiększą efektywność działania publicznych służb zatrudnienia.

Autopromocja

Projektowana ustawa o rynku pracy i służbach zatrudnienia ma na celu wprowadzenie zmian w działaniach publicznych służb zatrudnienia dostosowujących je do sytuacji na rynku pracy.

Nowe przepisy mają być też odpowiedzią na kluczowe wyzwania rynku pracy:

• niski poziom aktywności zawodowej;
• wysoka liczba długotrwale bezrobotnych;
• niskie kwalifikacje bezrobotnych oraz niski udział Polaków w kształceniu ustawicznym;
• trudna sytuacja osób młodych na rynku pracy;
• wspieranie aktywności zawodowej osób starszych na rynku pracy;
• niedobór pracowników na rynku pracy.

Rozwiązania planowane w projekcie ustawy

Wśród rozwiązań planowanych w projekcie ustawy o rynku pracy i służbach zatrudnienia znajdują się:

• Objęcie pomocą osób nieaktywnych zawodowo oraz rolników. Powiatowe urzędy pracy (PUP) będą mogły podejmować działania mające na celu identyfikację, dotarcie oraz aktywizację osób biernych zawodowo. Będą mogły też realizować projekty finansowane z Europejskiego Funduszu Społecznego Plus (EFS+) przeznaczone dla osób biernych zawodowo oraz stosować różne formy pomocy. Rozwiązanie to przyczyni się do zwiększenia wskaźnika aktywności zawodowej w Polsce oraz do zmniejszenia wydatków państwa na cele pomocy społecznej.
• Zwiększenie efektywności urzędów pracy i trwałości zatrudnienia. Proponowane są zmiany w zakresie opracowywania Indywidualnego Planu Działania (IPD). IPD będzie opracowywany tylko dla bezrobotnego, który jest zarejestrowany łącznie przez okres ponad 120 dni, długotrwale bezrobotnego oraz bezrobotnego lub poszukującego pracy poniżej 30 roku życia. Wprowadzony zostanie też obowiązek częstszego kontaktu pracownika urzędu z klientem PUP w okresie realizacji IPD – co najmniej raz na 30 dni.
• Zwiększenie mobilności osób szukających pracy. Bezrobotny będzie miał możliwość wyboru urzędu pracy, z którym będzie współpracował. Zniesione zostanie powiązanie osoby bezrobotnej z urzędem pracy właściwym ze względu na miejsce zameldowania.
• Skrócenie czasu poszukiwania pracy. Podmioty publiczne, spółki skarbu państwa i podmioty, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym będą zobowiązane do zgłaszania swoich ofert pracy do bazy ofert pracy prowadzonej przez Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej – ePraca.
• Lepsza pomoc rodzinom, osobom powracającym na rynek pracy po urodzeniu dziecka, osobom opiekującym się osobami zależnymi. Pierwszeństwo w skierowaniu do udziału w formach pomocy określonych w projektowanej ustawie będzie przysługiwało m.in. bezrobotnym członkom rodzin wielodzietnych posiadającym Kartę Dużej Rodziny. Opiekunowie osób niepełnosprawnych będą mogli korzystać ze wszystkich form wsparcia na takich samach zasadach jak bezrobotni.
• Wsparcie w zatrudnieniu seniorów. Wprowadzona zostanie nowa forma pomocy, która będzie skierowana do przedsiębiorców zatrudniających seniorów. Przedsiębiorca będzie mógł otrzymać dofinansowanie za zatrudnienie osoby, poszukującej pracy (np. emeryta), który ukończył 60 lat – w przypadku kobiety lub 65 lat – w przypadku mężczyzny.