Zasady obliczania urlopu uzupełniającego

Sytuacja taka zdarza się, gdy w trakcie wykonywania pracy w ciągu roku mija okres uprawniający pracownika do urlopu w wyższym wymiarze. Niekiedy może to być związane z wliczeniem do stażu pracy okresu nauki zakończonej w trakcie trwania stosunku pracy. Rozpatrywana kwestia prawna jest również uregulowana w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop. W § 3 tego rozporządzenia wskazuje się, że wymiar proporcjonalnego urlopu wypoczynkowego w roku kalendarzowym, w którym pracownik nabył u danego pracodawcy prawo do urlopu wypoczynkowego w wyższym wymiarze, ustala się uwzględniając wyższy wymiar tego urlopu.

Polecamy serwis: Urlopy

Pracownik nabywa prawo do urlopu uzupełniającego w „pełnym” wymiarze niezależnie od tego, w jakim miesiącu upłynął okres uprawniający go do takiego urlopu.

Jeżeli np. staż pracy, (od którego zależą uprawnienia urlopowe) pracownika w grudniu 2006 roku osiągnął długość 10 lat, to przysługuje mu dodatkowe 6 dni urlopu uzupełniającego. Taka sama sytuacja miałaby miejsce gdyby przekroczenie dziesięcioletniego okresu zaistniało w marcu, czy wrześniu 2006 r. Nabycie urlopu uzupełniającego w pełnym wymiarze nie jest też uzależnione od tego, czy pracownik wykorzystał w całości lub w części urlop za dany rok, (chociaż ściśle rzecz biorąc, w przypadku braku wykorzystania urlopu wypoczynkowego za dany rok i nabycia w jego trakcie wyższego wymiaru urlopu, nie mamy do czynienia z urlopem uzupełniającym tylko po prostu wyższym wymiarem urlopu danego pracownika, związanym z osiągnięciem przez niego wyższego stażu, od którego zależą uprawnienia urlopowe).

A zatem, bez względu na miesiąc, w którym nabywamy prawo do urlopu w wyższym wymiarze, zawsze będzie on nam się należał w całości.

Polecamy: Czy pracownik może zrzec się prawa do urlopu?