Odpowiedzialność pracownika za nierozliczenie się z pobranej gotówki

Do pracownika, który nie rozliczył się z pobranej gotówki, znajdują zastosowanie przepisy określające odpowiedzialność za mienie powierzone (art. 124–127 k.p.), które istotnie różnią się od ogólnych zasad odpowiedzialności pracowników za szkody wyrządzone pracodawcom.

Powierzenie pieniędzy

Na zastosowanie tych przepisów do pracowników pobierających pieniądze od kontrahentów pracodawców, wskazywał także Sąd Najwyższy w wyroku z 14 grudnia 2000 r., podnosząc, że podstawę prawną odpowiedzialności pracownika, który nie rozliczył się z pobranej od odbiorców gotówki za dostarczony towar, stanowi art. 124 k.p. (I PKN 157/00). Podobnie zauważył Sąd Najwyższy w wyroku z 14 maja 1998 r., stwierdzając, że pobranie przez pracownika należności za dostarczony odbiorcy towar jest powierzeniem mienia (I PKN 129/98). Takie określenie odpowiedzialności pracownika wynika z tego, że przedmiotem powierzenia może być mienie pracodawcy zarówno znajdujące się w jego posiadaniu w chwili dokonywania tej czynności, jak i będące w dyspozycji innych podmiotów (np. jego kontrahentów). Potwierdzenie przez pracownika pobrania określonej kwoty przeznaczonej dla pracodawcy stanowi dowód na przyjęcie mienia pracodawcy oraz skutkuje powstaniem obowiązku rozliczenia się z tego mienia. Zdaniem Sądu Najwyższego, pobranie przez pracownika pieniędzy za towar należący do pracodawcy jest równoznaczne z ich powierzeniem pracownikowi odpowiedzialnemu materialnie. Takie przypadki określane są jako wtórne powierzenie mienia (wyrok SN z 18 grudnia 2001 r., I PKN 757/00).

Odpowiedzialność nietrzeźwego pracownika >>

Pełna odpowiedzialność

Zastosowanie do odpowiedzialności pracowników zasad określonych w art. 124 k.p. daje pracodawcom większe szanse na uzyskanie od pracowników pełnego odszkodowania. Należy przypomnieć, że w myśl tego przepisu pracownicy, którym powierzono mienie z obowiązkiem zwrotu lub wyliczenia się z niego, odpowiadają za szkodę powstałą w tym mieniu w pełnej jej wysokości.

Nie ma zatem w stosunku do nich zastosowania art. 119 k.p., który przewiduje ograniczenie odpowiedzialności pracowników do wysokości ich 3-miesięcznego wynagrodzenia.

PRZYKŁAD
Jacek W. był zatrudniony jako przedstawiciel handlowy Spółki X. Do jego obowiązków należało także pobieranie od sklepów pieniędzy za dostarczone do nich towary pracodawcy. Pieniądze te miał następnie wpłacać do kasy spółki. Jacek W. nie wpłacił jednak do kasy spółki kwoty 7000 zł, którą przeznaczył na spłatę swojego kredytu, a pracodawcy oświadczył, że sklepy nie płacą, bo mają problemy ze sprzedażą. O przywłaszczeniu sobie pieniędzy przez Jacka W. Spółka X dowiedziała się od swoich kontrahentów, gdy zaczęła monitować ich o dokonanie zapłaty. Mimo że Jacek W. otrzymywał wynagrodzenie w wysokości tylko 1800 zł miesięcznie, będzie jednak zobowiązany do zwrotu pracodawcy pełnej wysokości wyrządzonej szkody, tj. 7000 zł wraz z odsetkami ustawowymi.