Ograniczenie rocznej podstawy wymiaru składek u dwóch płatników

Dla ubezpieczonego otrzymującego przychód od więcej niż jednego pracodawcy płatnik może na bieżąco ustalić prawidłową podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe za miesiąc, w którym następuje przekroczenie kwoty ograniczenia. Wykorzystuje do tego własną dokumentację płacową oraz oświadczenie ubezpieczonego. Przekroczenie kwoty ustalonego limitu podstawy wymiaru następuje u wszystkich płatników tego ubezpieczonego proporcjonalnie do osiągniętych u nich przychodów. Płatnik ma obowiązek zaprzestać obliczania i przekazywania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe po przekroczeniu przez pracownika rocznej kwoty ograniczenia podstawy wymiaru.

Autopromocja

Informacje o przekroczeniu rocznej podstawy wymiaru składek pracownika można otrzymać również z ZUS m.in. w zawiadomieniu o skorygowanych dokumentach rozliczeniowych. W przypadku stwierdzenia niezgodności ze stanem faktycznym płatnik jest zobowiązany do złożenia kompletu dokumentów korygujących, czyli deklaracji rozliczeniowej oraz imiennych raportów miesięcznych.

Ograniczenie rocznej podstawy wymiaru składek w 2010 r. >>

Sytuacja jest prosta, gdy pracownik zatrudniony jest u jednego pracodawcy. Wtedy to on na bieżąco kontroluje, czy podstawa wymiaru składek emerytalnej i rentowych nie przekroczyła określonego na dany rok limitu. Jeżeli pracownik dodatkowo zatrudnia się u swojego macierzystego pracodawcy na podstawie umowy-zlecenia czy też umowy agencyjnej albo umowy o dzieło, wówczas podstawą wymiaru składek będą zsumowane przychody z umowy o pracę i umów cywilnoprawnych. Należy pamiętać, że w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie uwzględnia się wynagrodzenia za czas choroby oraz zasiłków.

Autopromocja

Kodeks pracy 2024
Praktyczny komentarz z przykładami

Sprawdź

Przykład

Pani Anna L. jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę w spółce prawa handlowego na stanowisku prezesa. Podstawa wymiaru składek od jej przychodów wyniosła w lutym 2010 r. 30-krotność przeciętnego wynagrodzenia, czyli kwotę 94 380 zł. Ubezpieczona urodziła dziecko 1 marca 2010 r. i nabyła prawo do zasiłku macierzyńskiego. Przez czas pobierania tego zasiłku podlega ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, ponieważ nie ma tytułu do innych obowiązkowych ubezpieczeń ani też nie ma ustalonego prawa do emerytury lub renty. Płatnik nie będzie więc naliczał składek od kwoty wypłaconego zasiłku macierzyńskiego. W imiennym raporcie miesięcznym z kodem 12 40 xx będzie wykazywał zerową podstawę wymiaru składek i zerową kwotę składek. Okres od 1 marca do 31 grudnia 2010 r. mimo nieopłacenia składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe będzie traktowany jako okres składkowy.

Zdarza się, że limit podstawy wymiaru składek zostaje przekroczony, gdy pracownik otrzymuje zaległe wynagrodzenie (np. za godziny nadliczbowe, premię itp.) od byłego pracodawcy. W takim przypadku pracownik jest zobowiązany powiadomić swojego aktualnego pracodawcę, aby uwzględnił wysokość tego wynagrodzenia w podstawie wymiaru. Jeżeli pracownik nie poinformuje o tym, płatnik nie uwzględni tego wynagrodzenia przy ustalaniu limitu 30-krotności i powstanie nadpłata składek.

Autopromocja

Zatrudnianie i zwalnianie pracowników. Obowiązki pracodawców 2023

Kup książkę:

Zatrudnianie i zwalnianie pracowników. Obowiązki pracodawców 2023

Za skutki błędnego zawiadomienia (lub w ogóle niezłożenia stosownego oświadczenia), powodującego nieopłacenie należnych składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, odpowiada sam ubezpieczony. Pracownik nie może jednak upoważnić płatnika składek do nieodprowadzania należnych składek z uwagi na planowane osiągnięcie granicznej kwoty podstawy wymiaru (na wzór oświadczeń do celów podatkowych).

Autopromocja

Jak przygotować się do zmian 2024
Prawo pracy, ZUS, podatki, rachunkowość

Sprawdź

Miesiąc przekroczenia limitu

Ze względu na trudności związane z prawidłowym ustalaniem podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w przypadku kilku płatników możliwe są trzy wyjścia:

• płatnicy składek opłacają składki od kwot, które po zsumowaniu dają kwotę odpowiadającą dopełnieniu do górnej rocznej granicy; udział płatników nie musi być proporcjonalny,

• jeden z płatników opłaca całość składek od kwoty dopełnienia do górnej granicy rocznej podstawy, a pozostali płatnicy wykazują zerową podstawę wymiaru składek; ten sposób wymaga zgody płatnika, który dokonał opłaty całości składek,

• płatnicy opłacają składki proporcjonalnie od kwot, które po zsumowaniu dają kwotę odpowiadającą dopełnieniu do górnej rocznej granicy.

Ubezpieczenie zdrowotne - najniższa podstawa wymiaru składek i kwota składek >>

W celu ustalenia prawidłowej kwoty podstawy wymiary składki w miesiącu, w którym następuje przekroczenie kwoty ograniczenia, płatnik musi:

• po pierwsze – od sumy przychodów osiągniętych przez ubezpieczonego w danym roku kalendarzowym (od stycznia do miesiąca przekroczenia włącznie) odjąć ustaloną na dany rok kalendarzowy kwotę ograniczenia; różnica stanowi kwotę przekroczenia ustalonego limitu w danym miesiącu,

• po drugie – od przychodu ubezpieczonego za miesiąc, w którym nastąpiło przekroczenie rocznej podstawy wymiaru, odjąć wyliczoną wyżej kwotę przekroczenia. Otrzymana różnica jest prawidłową podstawą wymiaru składek za ten miesiąc na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Natomiast w przypadku konieczności ustalenia prawidłowej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonego zatrudnionego u dwóch pracodawców należy:

• po pierwsze – od sumy przychodów ubezpieczonego ogółem, osiągniętych u obydwóch pracodawców w okresie od stycznia do miesiąca przekroczenia włącznie, odjąć kwotę ograniczenia rocznej podstawy wymiaru składek; różnica będzie stanowić kwotę przekroczenia podstawy wymiaru składek ogółem za dany miesiąc,

• po drugie – kwotę przekroczenia rozliczyć na dwóch pracodawców, przy zastosowaniu następujących proporcji:

A : B = X : C, stąd: X = (A x C) : B

gdzie:

A – kwota przekroczenia podstawy wymiaru składek ogółem za dany miesiąc u obydwóch pracodawców,

B – łączna kwota przychodu osiągniętego u pracodawcy A i B danego ubezpieczonego za miesiąc, w którym nastąpiło przekroczenie kwoty granicznej,

C – przychód ubezpieczonego u pracodawcy A lub odpowiednio B uzyskany w miesiącu przekroczenia podstawy wymiaru,

Autopromocja

X – kwota przekroczenia limitu podstawy wymiaru składek ubezpieczonego za dany miesiąc u pracodawcy A lub odpowiednio B.

Kwotę przekroczenia rocznej podstawy wymiaru składek u pracodawcy B można wyliczyć także przez odjęcie od kwoty przekroczenia ogółem kwoty przekroczenia u pracodawcy A, czyli bez stosowania proporcji w drugim przypadku.

• po trzecie – od przychodu uzyskanego u pracodawcy A w miesiącu przekroczenia kwoty granicznej odjąć kwotę wyliczonego przekroczenia podstawy wymiaru u tego pracodawcy. Otrzymana różnica stanowi prawidłową podstawę wymiaru składek dla danego ubezpieczonego u pracodawcy A. Podobnie należy ustalić prawidłową podstawę wymiaru składek u pracodawcy B.

Podstawa prawna:

• art. 19 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (DzU z 2009 r. nr 205, poz. 1585 ze zm.).