Ubezpieczenie osoby pomagającej członkowi rodziny prowadzącemu działalność gospodarczą

Za osobę współpracującą z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się małżonka, dzieci własne, drugiego małżonka i dzieci przysposobione, rodziców, macochę i ojczyma oraz osoby przysposabiające, jeżeli pozostają z nimi we wspólnym gospodarstwie domowym i współpracują przy prowadzeniu tej działalności. Jeżeli powyższe kryteria określone dla osób współpracujących spełnia pracownik (tj. osoba zatrudniona przez przedsiębiorcę na podstawie umowy o pracę), do celów ubezpieczeń społecznych należy go uznać za osobę współpracującą. Nie ma znaczenia okres, przez który współpraca jest wykonywana, ani wymiar czasu pracy. Przepis ten nie ma zastosowania jedynie w stosunku do osób, z którymi została zawarta umowa o pracę w celu przygotowania zawodowego (art. 8 ust. 2 i ust. 11 ustawy systemowej).

W odpowiedzi na interpelację Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej wskazało, że ani przepisy ustawy systemowej, ani przepisy o działalności gospodarczej nie definiują pojęcia „współpraca przy prowadzeniu działalności gospodarczej”. Resort pracy powołał się na wyrok Sądu Najwyższego z 6 stycznia 2009 r. (sygn. akt II UK 134/08). Zdaniem sądu, cechami niezbędnymi pojęcia „współpracy przy prowadzeniu działalności gospodarczej” w rozumieniu art. 8 ust. 11 ustawy systemowej są występujące łącznie: