Ten wyrok sądu nadzieją dla 200 000 emerytów. Walczą o wyrównania do 64 000 zł i podwyżki świadczeń

• Ten wyrok sądu nadzieją dla 200 000 emerytów. Walczą o wyrównania do 64 000 zł i podwyżki świadczeń 

Wyrok TK z czerwca 2024 r., który dał poszkodowanym ochronę konstytucyjną nie jest publikowany przez rząd. To efekt sporu politycznego wokół Trybunału Konstytucyjnego. Sąd Okręgowy tak ocenił ten spór:

Ten wyrok sądu nadzieją dla 200 000 emerytów. Walczą o wyrównania do 64 000 zł i podwyżki świadczeń 

Czekamy na stanowisko Sądu Apelacyjnego, który będzie kontrolował instancyjnie to rozstrzygnięcie. Jeżeli SA je potwierdzi oznacza to, że sądy stanęły po stronie emerytów. Nawet jeżeli inne sądy będą wydawały odmienne wyroki. mamy ważny głos, że trzeba rozwiązać - poza sporami politycznymi - problem poszkodowanych 150 000 - 200 000 dziś często schorowanych osób.

Portal Infor.pl pilotuje sprawę wyroku Trybunału Konstytucyjnego. Polecamy lekturę poniższych artykułów:

PROMOCJA: Polecamy prenumeratę startową DGP. Opłata tylko 19,99 zł

Poniżej pełna treść wyroku z uzasadnieniem. Boldujemy fragmenty, które się odnoszą do wyroku TK z czerwca 2024 r. 

 Wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie - VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 3 lipca 2024 r. (VI U 528/24)

Sentencja

Sąd Okręgowy w Szczecinie - VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lipca 2024 roku w S. sprawy T. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S. o wysokość emerytury na skutek odwołania T. B. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 7 lutego 2024 roku nr (...) I. zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że organ rentowy ponownie obliczy wysokość emerytury ubezpieczonego w wieku powszechnym, a przy obliczaniu jej wysokości pominie przepis art. 25 ustęp 1b ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS;

II. stwierdza brak podstaw do ustalenia odpowiedzialności organu rentowego za nie wydanie decyzji w terminie. S

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 7 lutego 2024 roku (znak: ENP/6/039019562) organ rentowy - Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 26 stycznia 2024 roku, odmówił ubezpieczonemu – T. B. przeliczenia emerytury, wskazując, że brak jest w jego przypadku podstaw do obliczenia emerytury w wieku powszechnym bez zastosowania przepisu art. 25 ust. 1 pkt 1b ustawy emerytalno-rentowej.

Od powyższej decyzji odwołanie wywiódł ubezpieczony, wnosząc o jej zmianę i obliczenie emerytury w wieku powszechnym, mając na uwadze treść wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca 2019 roku, sygn.. akt P 20/16, czyli bez zastosowania regulacji zawartej w art. 25 ust. 1b ustawy emerytalno-rentowej.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wniósł o jego oddalenie w całości, przedstawiając argumentację jak w zaskarżonej decyzji oraz wskazując, że orzeczenie na które powołuje się ubezpieczony dotyczy innej kategorii ubezpieczonych, tj. kobiet urodzonych w (...) roku. Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony – T. B. urodził się w dniu (...).

Decyzją z dnia 2 listopada 2010 roku organ rentowy - Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał ubezpieczonemu od dnia 27 września 2010 roku emeryturę (w obniżonym wieku z tytułu wykonywania pracy w szczególnych warunkach).

Decyzją z dnia 1 lutego 2021 roku organ rentowy - Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., w rozpoznaniu wniosku ubezpieczonego z dnia 27 września 2010 roku, przyznał ubezpieczonemu od dnia 26 września 2020 roku emeryturę w wieku powszechnym. Emerytura została obliczona zgodnie z treścią przepisów art. 26 ustawy emerytalnej, tj. ustalając podstawę obliczenia emerytury, od sumy zwaloryzowanego kapitału początkowego i zwaloryzowanej kwoty składek na indywidualnym koncie (przed podzieleniem przez średnią przewidywanego okresu życia), odjęto kwotę pobranej dotychczas emerytury w wieku obniżonym.

Pismem z dnia 22 stycznia 2024 roku (wpływ do ZUS w dniu 26 stycznia 2024 roku) ubezpieczony wniósł o przeliczenie jego emerytury w wieku powszechnym bez zastosowania regulacji zawartej w przepisie art. 25 ust. 1b ustawy emerytalno-rentowej.

Decyzją z dnia 7 lutego 2024 roku (znak: ENP/6/039019562) organ rentowy - Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 26 stycznia 2024 roku (data wpływu), odmówił ubezpieczonemu przeliczenia emerytury, wskazując, że brak jest w jego przypadku podstaw do obliczenia emerytury w wieku powszechnym bez zastosowania przepisu art. 25 ust. 1 pkt 1b ustawy emerytalno-rentowej. Okoliczności niesporne a nadto: wnioski i decyzje w aktach ZUS

Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 4 czerwca 2024 roku, w sprawie o sygn. akt SK 140/20, orzekł, że art. 25 ust. 1b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 1251) w zakresie, w jakim dotyczy osób, które złożyły wniosek o przyznanie świadczeń, o których mowa w tym przepisie, przed 6 czerwca 2012 r., jest niezgodny z art. 67 ust. 1 w związku z art. 2 Konstytucji.

Okoliczność niesporna – vide: strona internetowa TK (Trybunał Konstytucyjny: Obliczenie należnego świadczenia emerytalnego poprzez pomniejszenie emerytury z wieku powszechnego o kwotę pobranych wcześniej emerytur (trybunal.gov.pl) Sąd zważył co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego okazało się uzasadnione.

Ubezpieczonemu – T. B., w oparciu o treść przepisów art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2023 r. poz. 1251 z późn. zm.)(ustawa emerytalno-rentowa), przyznano od dnia 26 września 2010 roku - na podstawie wniosku złożonego w dniu 27 września 2010 roku - prawo do emerytury w obniżonym wieku w związku z wykonywaniem pracy w szczególnych warunkach.

Ustawą z dnia 11 maja 2012 roku o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2012.637 z dnia 6 czerwca 2012 roku), dokonano m.in. nowelizacji przepisu art. 25 ustawy emerytalno-rentowej poprzez dodanie w art. 25 ustępu 1b w brzmieniu: Jeżeli ubezpieczony pobrał emeryturę na podstawie przepisów art. 26b, 46, 50, 50a, 50e, 184 lub art. 88 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz.U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674, z późn. zm.), podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24, ustaloną zgodnie z ust. 1, pomniejsza się o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranych emerytur w wysokości przed odliczeniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Organ rentowy obliczając wysokość emerytury ubezpieczonego w wieku powszechnym zastosował ten przepis, pomniejszając podstawę obliczenia jego emerytury o kwotę stanowiącą sumę kwot pobranej dotychczas emerytury w wieku obniżonym.

Trybunał Konstytucyjny w cytowanym powyżej wyroku z dnia 4 czerwca 2024 roku (sygn. akt SK 140/20), podtrzymał wcześniejszą linię orzecznictwa wyrażoną w wyroku z dnia 6 marca 2019 roku (sygn. akt P 20/16), przyjmując, że regulacja zawarta w art. 25 ust. 1b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, w stosunku do osób, które wniosek o przyznanie emerytury w wieku obniżonym złożyły do dnia ogłoszenia ustawy z dnia 11 maja 2012 roku o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw, jest niezgodna z art. 67 ust. 1 w związku z art. 2 Konstytucji.

Jako, że wyroki trybunału Konstytucyjnego są ostateczne i powszechnie obowiązujące oraz, że sentencja przedmiotowego orzeczenia nie zawiera elementu intertemporalnego, przyjąć należy, że w stosunku do osób w takiej sytuacji faktycznej jak ubezpieczony przepis ten od początku jego obowiązywania był niezgodny z Konstytucją i jako taki nie powinien być zastosowany.

Przy czym, do dnia wyrokowania w niniejszej sprawie wymienione orzeczenie Trybunał Konstytucyjnego nie zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw. Zdaniem Sądu nieuprawnione zaniechanie władzy wykonawczej w publikacji przedmiotowego orzeczenia nie może wpływać na brak możliwości jego zastosowania. W konsekwencji Sąd Okręgowy, opierając się treść wymienionego wyroku oraz wyroku z dnia 6 marca 2019 roku dokonał wykładni konstytucyjnej (nie kontrolował konstytucyjności przepisu) przepisu art. 25 ust. 1b ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, przyjmując, że nie może on mieć zastosowania w sytuacji faktycznej ubezpieczonego.

W konsekwencji, Sąd na mocy art. 47714 § 2 KPC zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że zobowiązał organ rentowy do ponownego obliczenia wysokości emerytury ubezpieczonego w wieku powszechnym z pominięciem przepisu art. 25 ustęp 1b ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS.

Jednocześnie, mając na uwadze, że organ rentowy nie ponosi winy w zastosowaniu przedmiotowego przepisu, stwierdzono brak podstaw do ustalenia odpowiedzialności organu rentowego za nie wydanie decyzji w terminie