Kiedy pracownik może korzystać z przerwy w pracy

Podstawowym obowiązkiem pracownika jest wykonywanie pracy określonego rodzaju na rzecz i pod kierownictwem pracodawcy oraz w miejscu i czasie przez niego wyznaczonym. Obowiązkowi temu odpowiada zobowiązanie pracodawcy do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem (art. 22 § 1 k.p.). Nie oznacza to jednak, że przez cały dobowy wymiar czasu pracy pracownik jest zobowiązany świadczyć pracę, do której się zobowiązał. Przepisy prawa pracy przyznają pracownikowi prawo do przerw w pracy uzależnionych m.in. od dobowego wymiaru czasu pracy (przerwa 15-minutowa dla wszystkich pracowników pracujących dłużej niż 6 godzin dziennie – art. 134 k.p. i przerwa dla pracowników młodocianych pracujących dłużej niż 4,5 godziny dziennie – art. 202 § 3¹ k.p.) lub sposobu wykonywania pracy (przerwy dla pracowników pracujących w szczególnie uciążliwych lub szkodliwych warunkach – art. 145 k.p. lub przy komputerze § 7 pkt 2 rozporządzenia w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe). Prawo do przerw przysługuje także ze względu na sytuację życiową pracowników (matki karmiące piersią – art. 187 k.p.).

Przerwa 15-minutowa