Odpowiedzialność karna pracodawców za naruszenie przepisów bhp

Porównanie art. 160 Kodeksu karnego i art. 220 Kodeksu karnego

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 grudnia 2012 r. (V KK 64/12) uznał, że przestępstwa określone w art. 220 Kodeksu karnego mają charakter typów kwalifikowanych w stosunku do odpowiadających im typów unormowanych w art. 160 Kodeksu karnego (narażenie człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu), ze względu na sprecyzowanie w art. 220 § 1 Kodeksu karnego normatywnego źródła obowiązku sprawcy jako gwaranta niezaistnienia skutku, a także na zawężeniu kręgu potencjalnych pokrzywdzonych. Między typami przestępstw z art. 220 § 1 lub 2 Kodeksu karnego (leges speciales) a odpowiadającymi im typami określonymi w art. 160 Kodeksu karnego (leges generales) zachodzi stosunek wykluczania. Zatem jeżeli do śmiertelnego wypadku pracownika doszło w rezultacie niewypełnienia obowiązku zapewnienia warunków bezpiecznej pracy, to odpowiedzialność karną za zaistnienie wypadku może ponosić tylko ta osoba, na której ciążył prawny szczególny obowiązek zapobiegnięcia skutkowi, a więc należąca do kręgu podmiotów przestępstw indywidualnych stypizowanych w art. 220 § 1 i 2 Kodeksu karnego.

Zobacz również: Wykroczenia przeciwko prawom pracownika z zakresu bhp

Zakaz prowadzenia działalności gospodarczej

Gdyby przestępstwa dopuścił się sam pracodawca, sąd może orzec w stosunku do niego zakaz prowadzenia działalności gospodarczej. Wynika to z art. 41 § 4 Kodeksu karnego, zgodnie z którym w razie skazania za przestępstwo popełnione w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej sąd może orzec ten zakaz, jeżeli dalsze prowadzenie działalności gospodarczej zagraża istotnym dobrom chronionym prawem.

Wyrok wiążący w postępowaniu cywilnym

Co istotne, prawomocny wyrok skazujący za przestępstwo z art. 220 Kodeksu karnego wiąże sąd w postępowaniu cywilnym (art. 11 Kodeksu postępowania cywilnego), co do tego, że pokrzywdzony był pracownikiem w rozumieniu art. 2 i 22 Kodeksu pracy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 2010 r., sygn. akt II PK 157/09).

Niezawiadomienie o wypadku

Niezawiadomienie o wypadku przy pracy również powoduje powstanie odpowiedzialności karnej po stronie pracodawcy. W świetle art. 221 Kodeksu karnego przestępstwo można popełnić na 3 sposoby:

• nie zawiadamiając w terminie właściwego organu o wypadku przy pracy,
• nie zawiadamiając w terminie właściwego organu o chorobie zawodowej,
• nie sporządzając lub nie przedstawiając wymaganej dokumentacji.