Wyrok SN z dnia 7 lutego 2007 r., sygn. I PK 209/06

W skardze kasacyjnej powód zaskarżył wyrok Sądu Okręgowego w całości, wnosząc o uchylenie tego wyroku w całości i uchylenie poprzedzającego go wyroku Sądu Rejonowego w Częstochowie, względnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego jej rozpoznania oraz o rozstrzygnięcie o kosztach procesu. Skarżący zarzucił wyrokowi Sądu Okręgowego na­ruszenie prawa materialnego przez jego błędną wykładnię, a mianowicie: (-) art. 24 ust. 3 i art. 12 ustawy z 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych, przez przyjęcie, że do jednogodzinnej akcji strajkowej, mającej charakter strajku ostrze­gawczego w rozumieniu art. 12 powołanej ustawy musi być zachowany pięciodniowy termin do ogłoszenia strajku, przewidziany w art. 20 ust. 3 tej ustawy; (-) art. 8 w związku z art. 52 § 1 k.p., przez przyjęcie, że zorganizowanie i kierowanie przez po­woda 2 kwietnia 2004 r. akcją strajkową stanowiło ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych, podczas gdy przeprowadzenie tej akcji było poprzedzone referen­dum zakładowym i była ona zorganizowana na podstawie jednomyślnej uchwały ko­misji zakładowej, a nie stanowiła przejawu samowoli powoda; (-) art. 8 k.p. w związku z art. 32 ust. 1 ustawy z 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych, przez brak precy­zyjnego i przekonującego uzasadnienia nadużycia prawa do ochrony działania związkowego, co dotyczy wszystkich zarzutów podtrzymanych przez Sąd drugiej in­stancji; (-) art. 52 § 2 k.p., przez przyjęcie, że termin jednego miesiąca do rozwiązania umowy o pracę został zachowany w odniesieniu do zarzutu zmuszania kierow­ców do wożenia plakatów wyborczych poprzedniego prezesa zarządu, podczas gdy od wyborów do rozwiązania umowy o pracę minęło ponad trzy lata; (-) art. 30 § 4 k.p. oraz art. 8 k.p. w związku z art. 52 § 2 k.p., przez przyjęcie, że zarzuty określone numerami 12 i 13 wskazywały konkretnie przyczyny rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia oraz że ich ciężar uzasadnia nieuwzględnienie upływu terminu jednomiesięcznego od chwili powzięcia wiadomości przez pracodawcę. Ponadto pod­niesiono w skardze zarzut naruszenia przepisów postępowania, tj. art. 233 k.p.c. w związku z art. 227 k.p.c.

W uzasadnieniu skargi pełnomocnik powoda wskazał również na naruszenie art. 32 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych oraz art. 25 ust. 2 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym w związku z nieuzyskaniem przez pozwanego zgody stosownych organów na rozwiązanie z powodem umowy o pracę oraz na na­ruszanie przez Sąd Okręgowy art. 52 § 2 k.p., przez ogólnikowe ustosunkowanie się do apelacyjnego zarzutu naruszenia tego przepisu.