Wellbeing w organizacji co? jak? dlaczego?
Serwis Inforlex RODO 3 m-ce + książka RODO dla kadrowych i HR
Multipakiet RODO 2018 dla firm i biur rachunkowychSTAN FAKTYCZNY
Pozwem z dnia 13 listopada 2001 r. powódka wniosła powództwo o zasądzenie od pracodawcy na jej rzecz odprawy pieniężnej, o której mowa w ustawie z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy (obowiązującej w dacie dokonywania rozwiązania stosunku pracy powódki). Pozwany wniósł o oddalenie powództwa.
UZASADNIENIE
Sąd okręgowy, rozpatrując apelację od wyroku sądu rejonowego, uznał, że sąd I instancji prawidłowo ustalił stan faktyczny w sprawie, lecz wyciągnął z niego błędne wnioski.
Zdaniem sądu I instancji, nie zostały spełnione przesłanki przewidziane w art. 10 ust.1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikiem stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz zmianie niektórych ustaw. Po rozwiązaniu umowy o pracę z powódką jej stanowisko pracy zostało zlikwidowane. W okresie 3 miesięcy przed rozwiązaniem z powódką umowy o pracę, jak i 3 miesiące po rozwiązaniu ww. umowy u pozwanego nie doszło do zwolnień grupowych.
W okresie 9 miesięcy przed rozwiązaniem stosunku pracy powódka była niezdolna do pracy, co pozostawało w związku z wypowiedzeniem jej umowy o pracę.
Sąd rejonowy, dokonując oceny liczby zwolnionych i zatrudnionych pracowników, stwierdził, że doszło do zmniejszenia zatrudnienia opisanego w art. 1 ust. 1 ustawy o zwolnieniach grupowych oraz że nastąpiło skuteczne rozwiązanie z powódką umowy o pracę za wypowiedzeniem, którego rzeczywistą przyczyną były względy organizacyjne, leżące po stronie pracodawcy.
Ustalenie tych faktów stanowi, zdaniem sądu okręgowego, wystarczającą przesłankę do stosowania art. 8 ust. 1 ustawy, w myśl którego pracownikowi, z którym został rozwiązany stosunek pracy z przyczyn przewidzianych w art. 1, przysługuje odprawa pieniężna.
W niniejszej sprawie w sposób bezsporny zostało ustalone, że u pozwanego nastąpiło zmniejszenie zatrudnienia oraz to, że jedyną przyczyną rozwiązania stosunku pracy z powódką były przyczyny leżące po stronie pracodawcy. Już tylko takie ustalenia, jak wskazał sąd okręgowy, stanowią wystarczającą przesłankę do zasądzenia od pozwanego na rzecz powódki odprawy pieniężnej określonej w art. 8 cytowanej ustawy.
Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z 24 listopada 2006 r. (sygn. akt XII Pa 690/06, niepubl.)
Pozwem z dnia 13 listopada 2001 r. powódka wniosła powództwo o zasądzenie od pracodawcy na jej rzecz odprawy pieniężnej, o której mowa w ustawie z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy (obowiązującej w dacie dokonywania rozwiązania stosunku pracy powódki). Pozwany wniósł o oddalenie powództwa.
UZASADNIENIE
Sąd okręgowy, rozpatrując apelację od wyroku sądu rejonowego, uznał, że sąd I instancji prawidłowo ustalił stan faktyczny w sprawie, lecz wyciągnął z niego błędne wnioski.
Zdaniem sądu I instancji, nie zostały spełnione przesłanki przewidziane w art. 10 ust.1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikiem stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz zmianie niektórych ustaw. Po rozwiązaniu umowy o pracę z powódką jej stanowisko pracy zostało zlikwidowane. W okresie 3 miesięcy przed rozwiązaniem z powódką umowy o pracę, jak i 3 miesiące po rozwiązaniu ww. umowy u pozwanego nie doszło do zwolnień grupowych.
W okresie 9 miesięcy przed rozwiązaniem stosunku pracy powódka była niezdolna do pracy, co pozostawało w związku z wypowiedzeniem jej umowy o pracę.
Sąd rejonowy, dokonując oceny liczby zwolnionych i zatrudnionych pracowników, stwierdził, że doszło do zmniejszenia zatrudnienia opisanego w art. 1 ust. 1 ustawy o zwolnieniach grupowych oraz że nastąpiło skuteczne rozwiązanie z powódką umowy o pracę za wypowiedzeniem, którego rzeczywistą przyczyną były względy organizacyjne, leżące po stronie pracodawcy.
Ustalenie tych faktów stanowi, zdaniem sądu okręgowego, wystarczającą przesłankę do stosowania art. 8 ust. 1 ustawy, w myśl którego pracownikowi, z którym został rozwiązany stosunek pracy z przyczyn przewidzianych w art. 1, przysługuje odprawa pieniężna.
W niniejszej sprawie w sposób bezsporny zostało ustalone, że u pozwanego nastąpiło zmniejszenie zatrudnienia oraz to, że jedyną przyczyną rozwiązania stosunku pracy z powódką były przyczyny leżące po stronie pracodawcy. Już tylko takie ustalenia, jak wskazał sąd okręgowy, stanowią wystarczającą przesłankę do zasądzenia od pozwanego na rzecz powódki odprawy pieniężnej określonej w art. 8 cytowanej ustawy.
Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z 24 listopada 2006 r. (sygn. akt XII Pa 690/06, niepubl.)
