Porozumienie wyjątkowe z niemiecką instytucją ubezpieczeniową

Istnieje możliwość dalszego podlegania przez pracowników Pana firmy polskim przepisom ubezpieczeniowym. Jest to możliwe wyłącznie na podstawie zawartego porozumienia wyjątkowego w trybie art. 16 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 883/2004. W przypadku pracowników delegowanych do pracy we Francji, Belgii i Holandii będzie Pan musał spełnić ogólne warunki umożliwiające zawarcie takiego porozumienia. Natomiast w przypadku ubiegania się o takie porozumienie ze stroną niemiecką konieczne będzie spełnienie dodatkowych kryteriów. Szczegóły w uzasadnieniu.

Pracownicy wysyłani z Polski do wykonywania pracy na terenie państw UE/EOG lub Szwajcarii mogą w okresie zatrudnienia podlegać ustawodawstwu tylko w jednym państwie (zgodnie z regułą jednego ustawodawstwa). Co do zasady, osoby te podlegają przepisom z zakresu zabezpieczenia społecznego obowiązującym w tym kraju, w którym wykonują pracę.

Jeżeli pracodawca nie prowadzi znacznej części swojej działalności w Polsce lub nie spełnia innych warunków do uzyskania poświadczenia A1 (np. pracownik nie podlegał przez co najmniej 1-miesiąc polskiemu ustawodawstwu lub okres delegowania od razu ma być dłuższy niż 24 miesiące), ale chce, aby zatrudnione przez niego osoby nadal podlegały polskiemu systemowi ubezpieczeń, może wnioskować o zawarcie porozumienia wyjątkowego. Podstawą prawną do jego zawarcia jest art. 16 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 883/2004. Przepis ten pozwala dwóm lub kilku państwom członkowskim na zawarcie porozumienia, przewidującego wyjątki od zasad dotyczących ustalania ustawodawstwa właściwego. W każdym państwie członkowskim UE do zawierania porozumień wyjątkowych jest wyznaczona odpowiednia instytucja. W Polsce od 1 stycznia 2012 r. taką instytucją jest Oddział ZUS w Kielcach.

Aby zwiększyć prawdopodobieństwo uzyskania zgody instytucji zagranicznej, zarówno wysyłany pracownik, jak również pracodawca delegujący powinni spełniać określone warunki.

Zgodnie z decyzją Komisji Administracyjnej ds. Koordynacji Systemów Zabezpieczenia Społecznego Nr A2, w polskim systemie ubezpieczeń może pozostać osoba, która jest rekrutowana specjalnie w celu delegowania do innego państwa UE, jednak pod warunkiem, że wcześniej przez co najmniej miesiąc podlegała polskiemu systemowi zabezpieczenia społecznego (niekoniecznie jako pracownik – może to być np. zarejestrowana osoba bezrobotna). Przepisy decyzji A2 nie wymagają, aby w tym miesięcznym okresie poprzedzającym delegowanie taka osoba była ubezpieczona z tytułu zatrudnienia u pracodawcy, który chce wysłać ją za granicę do wykonywania pracy.