Jakie składniki wynagrodzenia należy uwzględnić przy wystawianiu pracownikowi ZUS Rp-7

Wystawiając zaświadczenie na druku ZUS Rp-7 powinni Państwo uwzględnić wszystkie składniki wynagrodzenia pracownika, od których był obowiązek opłacenia składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz kwoty wypłaconych świadczeń chorobowych. Składniki te należy podać w odniesieniu do wszystkich lat jego zatrudnienia, z wyłączeniem 2012 r., który nie będzie brany pod uwagę przy ustalaniu podstawy wymiaru emerytury.

Podstawowym dokumentem potwierdzającym wysokość osiągniętych przez pracownika wynagrodzeń wliczanych do podstawy wymiaru emerytury jest zaświadczenie pracodawcy. Obowiązujące przepisy nie przewidują urzędowego wzoru takiego zaświadczenia. Wskazane jest jednak, aby pracodawca skorzystał ze wzoru formularza opracowanego przez ZUS (ZUS Rp-7). Pozwoli to pracodawcy na przekazanie wszystkich danych niezbędnych do prawidłowego ustalenia podstawy wymiaru emerytury.

Najważniejszą częścią formularza ZUS Rp-7 jest tabelka zamieszczona w punkcie 3. Pracodawca podaje w niej zarobki pracownika osiągnięte w poszczególnych latach kalendarzowych. Na jednym formularzu może wykazać jego zarobki maksymalnie z 10 lat. Jeśli jednak pracownik był zatrudniony przez dłuższy okres, należy wykazać wynagrodzenia wypłacone we wszystkich latach zatrudnienia, dołączając drugi egzemplarz formularza ZUS Rp-7.

Wypełniając kolejne kolumny tabelki pracodawca powinien wpisać:

• w kolumnie 1 – rok kalendarzowy, za który podaje wynagrodzenia,
• w kolumnie 2 – łączną kwotę stałych składników wynagrodzenia – przychodu (dochodu do 31 grudnia 1998 r.) – uposażenia, np. wynagrodzenie zasadnicze, dodatek za wysługę lat, funkcyjny, służbowy, za pracę wykonywaną w warunkach szkodliwych lub niebezpiecznych dla zdrowia,
• w kolumnie 3 – łączną kwotę zmiennych lub uznaniowych składników wynagrodzenia wraz ze wskazaniem rodzaju danego składnika, np. premie regulaminowe, z zysku, eksportowe, nagrody za osiągnięcia zawodowe, dydaktyczno-wychowawcze dla nauczycieli, nagrody z zakładowego funduszu nagród – tzw. trzynastki, wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych,
• w kolumnie 4 – łączną kwotę innych wypłat wraz ze wskazaniem ich rodzaju, np. rekompensaty pieniężne wypłacone pracownikowi obok wynagrodzenia lub zasiłku z ubezpieczenia społecznego, honoraria wypłacane dziennikarzom za pracę dziennikarską przez macierzystą redakcję oraz pracownikom własnym za prace związane z przygotowaniem, organizacją i realizacją programu radiowego i telewizyjnego, wartości rekompensaty pieniężnej ustalonej z tytułu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej, zasiłku macierzyńskiego, od którego zastała opłacona składka na ubezpieczenia emerytalne i rentowe,
• w kolumnie 5 – łączną kwotę równowartości świadczeń w naturze i ekwiwalentu za te świadczenia oraz rodzaj świadczenia,
• w kolumnie 6 – łączną kwotę świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłaconych zamiast wynagrodzenia: zasiłek chorobowy, macierzyński, opiekuńczy, wyrównawczy, dodatek wyrównawczy, świadczenie wyrównawcze i rehabilitacyjne oraz wynagrodzenie chorobowe,
• w kolumnie 7 – łączną kwotę wszelkich składników wynagrodzenia – przychodu – świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego – uposażenia wykazanych w kolumnach 2–6.

Wypełniając kolumny 2–5 tabelki pracodawca powinien uwzględnić tylko te składniki wynagrodzenia, które stanowiły podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne (przed 1 stycznia 1999 r.) lub na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (po 31 grudnia 1998 r.) w myśl przepisów obowiązujących w okresie, za które przysługiwały. Nie ma przy tym znaczenia, czy od danego składnika składka na ubezpieczenia emerytalne i rentowe została faktycznie opłacona. Z drugiej strony, pracodawca musi pominąć te składniki przychodu, od których nie było obowiązku opłacenia składki, nawet jeśli taką składkę opłacił wbrew obowiązującym przepisom.