„Odkupienie” zaległego urlopu wypoczynkowego

Prawo do corocznego płatnego urlopu określono w art. 7 dyrektywy 2003/88/WE dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy (zwanej dalej dyrektywą). Nakłada ona na państwa członkowskie obowiązek zapewnienia każdemu pracownikowi corocznego urlopu w wymiarze co najmniej 4 tygodni. Natomiast minimalny okres corocznego płatnego urlopu nie może być zastąpiony wypłatą ekwiwalentu pieniężnego, z wyjątkiem przypadku gdy stosunek pracy ulega rozwiązaniu (art. 7 ust. 2 dyrektywy).

W prawie polskim wskazane powyżej regulacje dyrektywy odzwierciedla art. 152, 161 oraz 171 § 1 k.p. Z przepisów tych wynika gwarancja prawa pracownika do corocznego nieprzerwanego płatnego urlopu wypoczynkowego. Gwarancji tej odpowiada zakaz zrzekania się przez pracownika prawa do urlopu wypoczynkowego (art. 152 § 2 k.p.) oraz obowiązek pracodawcy udzielania urlopu w tym roku kalendarzowym, w którym pracownik nabył do niego prawo (art. 161 k.p.).