Czytnik linii papilarnych - kontrola czasu pracy przez pracodawcę

Zakaz przetwarzania danych biometrycznych przez pracodawcę

Pracodawcy na potrzeby realizacji stosunku pracy nie mogą przetwarzać danych biometrycznych pracowników, gdyż nie zezwalają na to obowiązujące przepisy prawa. Katalog danych, jakie pracodawcy mogą pozyskiwać od pracowników na potrzeby zatrudnienia, określony został w art. 221 Kodeksu pracy, jest to katalog zamknięty i nie ma w nim danych biometrycznych. Konstytucja RP gwarantuje zaś, że nikt inaczej niż na podstawie ustawy nie może zostać zobowiązany do przekazania informacji o sobie. Przesłanką zezwalającą na pozyskiwanie od pracowników ich danych biometrycznych na potrzeby realizacji stosunku pracy nie może być też ich zgoda, gdyż w relacjach pracodawca – pracownik trudno byłoby ją uznać za dobrowolną, co potwierdził m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 1 grudnia 2009 r. (sygn. akt I OSK 249/09).

Zobacz również serwis: Czas pracy

Naruszenie zasady adekwatności przetwarzania danych

Ponadto pozyskanie odcisków palców pracowników, jak również porównywanie odwzorowania punktów charakterystycznych palca przez czytniki linii papilarnych z zapisanymi na nich danymi, w celu ich identyfikacji w związku z wprowadzeniem systemu dokonującego na ich podstawie kontroli dostępu do np. systemu czy budynku, może prowadzić do naruszenia zasady adekwatności przetwarzania danych (art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy o ochronie danych osobowych), albowiem są to cele, które mogą być osiągnięte w inny sposób lub za pomocą innych technik, niezwiązanych z przetwarzaniem danych biometrycznych. Nie bez znaczenia jest również to, iż pozyskiwanie przedmiotowych danych prowadzi do zbyt daleko idącej ingerencji w prywatność danej osoby.

Proporcjonalność

Wskazał na to Naczelny Sąd Administracyjny w powołanym wyroku z 1 grudnia 2009 r., w którym odwołał się do opinii Grupy Roboczej Art. 29 przyjętej 1 sierpnia 2003 r. – Dokument roboczy w sprawie biometrii (GT 80) cyt.: „w przyjętym przez Grupę (Grupa Robocza Artykułu 29 ds. ochrony danych osobowych) w dniu 1 sierpnia 2003 r. dokumencie roboczym w sprawie Biometrii przyjęto jako niezbędną zasadę proporcjonalności i legalności. Oznacza to, że ryzyko naruszenia swobód i fundamentalnych praw obywatelskich musi być proporcjonalne do celu, któremu służy. Skoro zasada proporcjonalności wyrażona w art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy o ochronie danych osobowych jest głównym kryterium przy podejmowaniu decyzji dotyczących przetwarzania danych biometrycznych, to stwierdzić należy, że wykorzystanie danych biometrycznych do kontroli czasu pracy pracowników (...) jest nieproporcjonalne do zamierzonego celu ich przetwarzania”.