Ile dni ma luty 2024?

• Luty 2024 – ile dni?
• Luty 2024 – kalendarz do druku
• Rok przestępny – 2024
• Dlaczego luty jest najkrótszym miesiącem w roku?
• Luty i historia kalendarza
• Kiedy luty stał się drugim miesiącem w roku?

Luty 2024 – ile dni?

Miesiąc luty w 2024 roku ma 29 dni. Rok 2024 to rok przestępny, a więc liczy 366 dni. Ziemia obraca się wokół Słońca dłużej niż 365 dni. Ruch Ziemi trwa blisko 365,25 dnia czyli 365 dni  i 6 godzin. Rok przestępny występuje co 4 lata, tak aby wyrównać te dodatkowe 6 godzin (6 x 4 = 24 godziny czyli jedna dodatkowa doba – 29. dzień lutego)

Autopromocja

Luty 2024 – kalendarz do druku

Luty w 2024 roku rozpoczyna się i kończy w czwartek. Dnia 2 lutego w piątek wypada Ofiarowanie Pańskie czyli Święto Matki Boskiej Gromnicznej. Nie jest to święto ustawowo wolne od pracy. To normalny dzień roboczy. Tłusty czwartek przypada na dzień 8 lutego. W tym dniu pracodawcy wyznający politykę dbania o dobrostan swoich zespołów często organizują słodki poczęstunek dla pracowników. Ostatni będą 13 lutego we wtorek. Natomiast Środa Popielcowa odbędzie się 14 lutego.

Oto kalendarz do druku – luty 2024 doc, pdf

Rok przestępny – 2024

Skąd wywodzi się rok przestępny? Od kiedy jest stosowany? Rok przestępny występujący co 4 lata stosowany jest już od 9 r. p.n.e. Jednak w 1582 roku papieża Grzegorza XIII wprowadził bullą Inter gravissimas kalendarz gregoriański, którym posługujemy się do dziś. Zmienił nim dwie istotne rzeczy:

Autopromocja

Sygnaliści w firmie. Przewodnik dla pracodawcy

Sprawdź

1. pominięto 10 dni od 5 października 1582 roku do 14 października 1582 roku (z zachowaniem ciągłości dni tygodnia) w celu likwidacji powstałego opóźnienia oraz
2. doprecyzowano zasady obliczania lat przestępnych – wyjątkiem są lata o numerach podzielnych przez 100, ale niepodzielne przez 400 (nie były przestępne, np. 1700, 1800, 1900)

Ostatnim rokiem przestępnym był rok 2020, a więc najbliższe lata przestępne to 2024, 2028, 2032, 2036 i 2040.

Dlaczego luty jest najkrótszym miesiącem w roku?

Odpowiedź na pytanie, dlaczego luty to najkrótszy miesiąc w roku, jest bardzo prosta. Luty w czasach starożytnych był ostatnim miesiącem roku. Miał więc najmniej dni, ponieważ de facto tylko tyle „zostało” do rozdysponowania.

Luty i historia kalendarza

Wróćmy jednak do czasów starożytnych. Jeszcze przed naszą erą lutego w ogóle nie było w kalendarzu. Nie wyodrębniono też miesiąca stycznia. Obecny okres stycznia i lutego był traktowany jako jeden 61-dniowy czas wyjęty z kalendarza, który liczył wówczas 10 miesięcy (stąd nazwy niektórych miesięcy). Zimowy okres traktowany był po macoszemu jako czas bezużyteczny – nie wykonywano wówczas żadnych ważniejszych prac rolniczych sprzężonych z porami roku. Tak skonstruowany kalendarz, tzw. romulusowy, powstał na podstawie faz księżyca i liczył tylko 304 dni. Zaczynał się od równonocy wiosennej (obecnie występuje między 19 a 21 marca). Miesiące 10-miesięcznego kalendarza nazywały się jak poniżej.

Autopromocja

Webinarium: Rozliczanie czasu pracy w praktyce: podróż służbowa, bankiet, szkolenie

Termin: 13 maja 2024 r.

Sprawdź

Następujące po sobie miesiące, poczynając od piątego, swoje nazwy zawdzięczają właśnie kolejności (quintilis – piąty, sextilis – szósty itd.).

Z biegiem czasu, kiedy zgodnie z niektórymi teoriami Rzymem władał Numa Pompiliusz (VII-VI wiek p. n. e.), wyodrębniono Februarius i Ianuarius czyli luty i styczeń. Jako że rok zaczynał się wówczas od marca, były to ostatnie miesiące roku kalendarzowego. Ten tzw. kalendarz rzymski królewski miał 355 dni. Liczbę dni w miesiącu ustalano w ten sposób, aby była to liczba nieparzysta. Uważano, że liczby parzyste są nieszczęśliwe. Luty jako ostatni w roku otrzymał tyle dni, ile zostało z puli roku czyli z 355 dni czyli 28. Jako jedyny miał parzystą liczbę dni.

Autopromocja

Zbiegi tytułów do ubezpieczeń społecznych

Sprawdź

Februarius jako ostatni miesiąc roku związany był z oczyszczaniem przed nadchodzącym nowym rokiem. Februa z łaciny oznacza „czyścić”. Okres ten zamykał zimę i składano bogom ofiary w celu oczyszczenia się z grzechów z całego roku.

Skoro poprzedni kalendarz liczył 304 dni, a nowy 355 dni to dodano 51 dni. A co z pozostałymi 10 dniami z okresu zimowego? Przypomnijmy, że wcześniej okres wyjęty z kalendarza liczył aż 61 dni. Rozwiązano to w ten sposób, że co dwa lata dodawano kolejny miesiąc - mercedonius. Liczył 22 lub 23 dni i występował pomiędzy 24 a 25 lutego. Chodziło o to, aby rok miesiąc ten kończył się na 4 dni przed nowiem księżyca. Taki mechanizm miał zapewnić zharmonizowanie kalendarza z porami roku.

W 46 roku p.n.e. w związku z manipulowaniem kalendarzem przez kapłanów sprawujących nad nim pieczę konieczna była reforma juliańska. Rozbieżność kalendarza z porami roku osiągnęła okres jednego kwartału.
W związku z powyższym Juliusz Cezar zlecił przygotowanie kalendarza astronomowi Sosygenesowi z Aleksandrii. Nowy kalendarz liczył 365,25 dnia w roku czyli tyle, ile faktycznie zajmuje Ziemi obieg wokół Słońca. Kalendarz juliański to 12 miesięcy, które liczą 30 i 31 dni (wydłużono więc miesiące). Jedynym wyjątkiem pozostaje luty, który liczy 28 dni i 29 dni w roku przestępnym czyli co 4 lata. Jednak aż do 9 r. p.n.e lata przestępne liczone były błędnie co 2-3 lata. Aby wyrównać tę nieprawidłowość, przez 12 kolejnych lat zaniechano dodawania dodatkowego dnia.

Co ciekawe, nazwa dzisiejszego lipca (wcześniej Julius) pochodzi od Juliusza Cezara. Aby oddać mu cześć, po śmierci miesiąc jego narodzin Quintilis (czyli piąty) został przekształcony na Julius. Natomiast dzisiejszy sierpień (wcześniej Augustus) został tak nazwany na cześć Oktawiana Augusta. W tym przypadku Sextilis (czyli szósty) stał się Augustusem. Mówi się, że Oktawian August nie chcąc być gorszym od Juliusza Cezara dodał do sierpnia 1 dzień kosztem lutego. Takie wytłumaczenie nie znajduje jednak poparcia w rzeczywistości, gdyż miesiąc luty był krótszy już w latach wcześniejszych.

Kiedy luty stał się drugim miesiącem w roku?

Na początku luty był ostatnim miesiącem w roku, kończył najmniej znaczący okres zimowy. Urzędy w starożytnym Rzymie rozpoczynały działalność w marcu i to był początek roku. Zmieniło się to w 153 r. p.n.e, kiedy jesienią dwaj konsulowie (najważniejsi urzędnicy w Rzymie) zginęli w walce na terenie współczesnej Hiszpanii. Niezbędne było powołanie nowych konsuli na ich miejsce. Rozpoczęli oni swoje urzędowanie już z dniem 1 stycznia następnego roku i od tej pory początek roku (sprzężony z działalnością urzędów) liczony jest właśnie od stycznia. Tym samym luty stał się drugim miesiącem w roku.