Absolwent na rynku pracy, czyli sposoby na zdobycie umiejętności praktycznych

Absolwentów wkraczających na rynek pracy powinny zainteresować dwie formy zdobywania umiejętności praktycznych: praktyka absolwencka oraz staż z urzędu pracy. Oba te rozwiązania mogą być realizowane niezwłocznie po zakończeniu szkoły. O ile korzystanie ze stażu będzie wymagało wcześniejszej rejestracji w urzędzie pracy, o tyle praktyki absolwenckie mogą odbywać się niezależnie od statusu bezrobotnego. Co jednak nie ogranicza praktykantowi możliwości rejestracji w urzędzie.

Praktyka absolwencka

Praktyka absolwencka ma na celu ułatwienie absolwentom uzyskania doświadczenia i nabywania umiejętności praktycznych niezbędnych do wykonywania pracy. Z tego rozwiązania może skorzystać absolwent gimnazjum lub ośmioletniej szkoły podstawowej (w tym absolwent równorzędnej szkoły zagranicznej), który w dniu rozpoczęcia praktyk nie ukończył jeszcze 30. roku życia.

Czas trwania praktyki u jednego pracodawcy nie może przekroczyć 3 miesięcy. Możliwe jest zawarcie kilku umów z praktykantem, ale ich łączny okres obowiązywania nie może przekroczyć 3 miesięcy.

Praktyka absolwencka może odbywać się nieodpłatnie lub odpłatnie. Jeśli pracodawca decyduje się wypłacać świadczenie pieniężne, jego wysokość nie może przekraczać 200% minimalnego wynagrodzenia za pracę brutto miesięcznie (sprawdź aktualne wskaźniki).

W przypadku gdy praktyka odbywana jest nieodpłatnie, umowę można rozwiązać pisemnie w dowolnym momencie. Inaczej jest, gdy praktykant otrzymuje świadczenie. Wtedy umowę rozwiązuje się z zachowaniem 7-dniowego wypowiedzenia.

Staż z urzędu pracy

Staż daje możliwość nabywania umiejętności praktycznych poprzez ich wykonywanie w miejscu pracy. Z tego rozwiązania mogą korzystać osoby bezrobotne zarejestrowane w powiatowym urzędzie pracy zgodnym ze swoim meldunkiem stałym lub czasowym. Realizacja stażu odbywa się poprzez skierowanie bezrobotnego do pracodawcy, który po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku podpisał umowę o organizację stażu w swojej firmie.

Czas trwania stażu to standardowo od 3 do 6 miesięcy. Wyjątek stanowią osoby, które nie ukończyły jeszcze 30. roku życia. Tym bezrobotnym urząd pracy może sfinansować staż nawet do 12 miesięcy.

W trakcie nabywania umiejętności praktycznych urząd pracy wypłaca stażyście stypendium w wysokości 120% kwoty zasiłku dla bezrobotnych (sprawdź aktualne wskaźniki).

Stronami umowy o organizację stażu są pracodawca i urząd pracy, a jej rozwiązanie może nastąpić tylko w ściśle określonych sytuacjach. Takim przykładem jest niedotrzymanie warunków umowy lub nierealizowanie programu stażu. Rozwiązanie umowy następuje wtedy z urzędu lub na wniosek bezrobotnego. Urząd pracy, na wniosek pracodawcy lub z urzędu, może też pozbawić bezrobotnego możliwości kontynuowania stażu w przypadku:

• naruszenia podstawowych obowiązków określonych w regulaminie pracy,
• nieusprawiedliwionej nieobecności podczas więcej niż jednego dnia stażu,
• usprawiedliwionej nieobecności uniemożliwiającej zrealizowanie programu stażu.

Jeśli osoba bezrobotna z własnej winy przerywa staż, urząd pracy ma podstawę do jej wyrejestrowania na okres przynajmniej 120 dni. Ale jeśli do przerwania stażu dochodzi z powodu podjęcia przez nią zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, nie będzie ona ponosiła z tego tytułu negatywnych konsekwencji.

Justyna Bilicz (Zielona Linia 19524, Centrum Informacyjne Służb Zatrudnienia)

Źródło:

Ustawa z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich.

Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, art. 2 ust. 1 pkt 34, art. 33 ust. 4 pkt 7, art. 53.