Maksymalna długość umowy o pracę na czas określony od 2015 r.

Maksymalna długość umowy na czas określony

W dotychczasowym stanie prawnym nie przewidziano maksymalnej długości trwania umowy zawartej na czas określony. Brak szczegółowej regulacji doprowadza do nadużywania tego typu umów przez pracodawców w przypadkach, gdy powinny być zawierane umowy bezterminowe. Pracodawcy wiążący długoterminowe plany z danym pracownikiem często przedłużają zatrudnienie poprzez zawieranie kolejnych umów na czas określony. Tymczasem ten typ umowy powinien być zarezerwowany dla stosunków pracy charakteryzujących się okresowością (np. pracownik wykonujący pracę sezonową).

Jedyną z umów terminowych, której długość została uregulowana w przepisach kodeksowych, jest umowa o pracę na okres próbny. Nie może trwać dłużej niż 3 miesiące.

Umowa o pracę na czas określony do 33 miesięcy

Zawieranie długoterminowych umów na czas określony i ponawianie tego rodzaju zatrudnienia zmierza do obejścia przepisów prawa pracy, ich społeczno-gospodarczego przeznaczenia, czy też zasad współżycia społecznego. Konsekwencją niezgodnych z prawem zachowań pracodawców jest więc projekt wprowadzenia zmian w Kodeksie pracy przedstawiony przez Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej, który zakłada, że zawierane przez te same strony stosunku pracy umowy terminowe będą mogły w sumie trwać nie dłużej niż 33 miesiące, a ich liczba nie będzie mogła przewyższać trzech. Kolejną umową powinna być już umowa na czas nieokreślony. Dąży się więc do wskazania wprost w ustawie najdłuższego terminu umowy o pracę na czas określony.

Polecany produkt: Przewodnik po zmianach przepisów 2014/2015

Projekt zmian przewiduje zastąpienie dotychczasowej treści art. 251§ 1 Kodeksu pracy:

Zawarcie kolejnej umowy o pracę na czas określony jest równoznaczne w skutkach prawnych z zawarciem umowy o pracę na czas nieokreślony, jeżeli poprzednio strony dwukrotnie zawarły umowę o pracę na czas określony na następujące po sobie okresy, o ile przerwa między rozwiązaniem poprzedniej a nawiązaniem kolejnej umowy o pracę nie przekroczyła 1 miesiąca.

nowym brzmieniem:

Okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie takich umów zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech.

Maksymalna umowa na czas określony - 33 miesiące

Nowe brzmienie przepisu zezwala na zawieranie maksymalnie 3 umów o pracę na czas określony pomiędzy tymi samymi stronami stosunku pracy, a długość takiego zatrudnienia nie może przekroczyć w sumie okresu 33 miesięcy. To samo dotyczy pojedynczej umowy terminowej. Najdłużej może trwać 33 miesiące.

Porozmawiaj o tym na FORUM

Zasada zawarta w art. 251§ 2 Kodeksu pracy, traktująca o tym, że uzgodnienie pomiędzy stronami już w trakcie trwania umowy o pracę na czas określony dłuższego okresu wykonywania pracy na podstawie tej umowy uznaje się za zawarcie, od dnia następującego po jej rozwiązaniu, kolejnej umowy o pracę na czas określony, będzie obowiązywała w dalszym ciągu.

Gdyby jednak zdarzyło się tak, że okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony byłby dłuższy niż 33 miesiące lub jeżeli liczba zawartych umów byłaby większa niż trzy, uważa się, że pracownik odpowiednio, od dnia następującego po upływie 33 miesięcy lub od dnia zawarcia czwartej umowy tego rodzaju, zatrudniony jest na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony (Art. 251§ 3 projektu zmian w Kodeksie pracy).

Nowe zasady dotyczące umów terminowych

Dozwolone przedłużenie umów na czas określony

Proponowane zmiany w Kodeksie pracy przewidują wyjątki co do długości zawieranych umów terminowych. Limit 3 umów i 33 miesięcy nie będzie obowiązywał w oznaczonych przypadkach. Dozwolone przedłużenie umów o pracę na czas określony będzie dotyczyło umów o pracę zawartych na czas określony:

1. w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy,
2. w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym,
3. w celu wykonywania pracy przez okres kadencji,
4. gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie, które uzasadniają zatrudnienie na czas określony w związku z okresowymi potrzebami pracodawcy.

Wydaje się, że największą swobodę do nadużywania prawa daje punkt 4. Jednak możliwość zawarcia dłuższej umowy terminowej albo większej ich liczby niż przewidziana przepisami z tytułu wystąpienia obiektywnych przyczyn leżących po stronie pracodawcy ograniczona jest obowiązkiem uzasadnienia tych przyczyn. Po pierwsze, pracodawca musi zawrzeć w umowie informacje obiektywnie uzasadniające zawarcie takiej umowy. Po drugie, pracodawca ma obowiązek zawiadomienia właściwego okręgowego inspektora pracy o zawarciu umowy o pracę trwającej dłużej niż 33 miesiące albo większej liczby umów niż 3 wraz ze wskazaniem przyczyn zawarcia takiej umowy. Dokonuje tego w formie pisemnej lub elektronicznej w terminie 5 dni roboczych od dnia zawarcia umowy.

Obowiązek określenia w umowie informacji obiektywnie uzasadniających (wskazanie celu) zawarcie umowy na czas określony trwającej dłużej niż 33 miesiące albo umów w liczbie większej niż 3 dotyczy także sytuacji zawarcia umów:

1. w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy,
2. w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym,
3. w celu wykonywania pracy przez okres kadencji.

Co zmieni się w umowach na czas określony?