Warunki zatrudniania Polaków w Niemczech

Otwarcie niemieckiego rynku pracy dla obywateli polskich nastąpiło 1 maja 2011 r. Przez „otwarcie niemieckiego rynku pracy” w tym przypadku należy rozumieć zniesienie wymogu uzyskania pozwolenia na pracę. Dotyczy to wszystkich osób – polskich obywateli zamierzających podjąć pracę w Niemczech niezależnie od posiadanych przez nich kwalifikacji, długości planowanego zatrudnienia, sektora zatrudnienia (ograniczenia zatrudnienia obcokrajowców istnieją w zakresie zatrudnienia w służbie publicznej). Otwarcie niemieckiego rynku pracy obejmuje również zatrudnienie Polaków przez niemieckie agencje zatrudnienia w celu kierowania ich do pracy na rzecz niemieckich przedsiębiorców.

Praca w Niemczech - stawka minimalna za godzinę pracy >>

Zasada równego traktowania

W przypadku zatrudnienia przez pracodawcę niemieckiego w celu wykonywania pracy na terytorium Niemiec zastosowanie znajdzie niemieckie prawo pracy.

Zgodnie z unijną zasadą równego traktowania pracowników niezależnie od ich przynależności państwowej pracodawca niemiecki nie może, powołując się na polskie obywatelstwo pracownika, traktować go gorzej niż pracownika–Niemca wykonującego taką samą pracę albo pracę o takiej samej wartości.

W prawie niemieckim warunki zatrudnienia nie są uregulowane w jednym akcie prawnym. Przeciwnie, regulują je różne akty prawne – przede wszystkim przepisy niemieckiego Kodeksu cywilnego, a także m.in. ustawy:

• o czasie pracy,
• o zatrudnieniu w niepełnym wymiarze czasu pracy oraz na czas określony,
• o minimalnym wymiarze urlopu wypoczynkowego,
• dotyczące zasady równego traktowania w zatrudnieniu,
• o kontynuacji wynagrodzenia.

Dodatkowo, istotne znaczenie dla uregulowania minimalnych warunków zatrudnienia, w szczególności minimalnych stawek wynagrodzenia, mają układy zbiorowe pracy.

Nawiązanie stosunku pracy

Jeżeli chodzi o nawiązanie stosunku pracy, to podobnie jak w prawie polskim cechą charakterystyczną zatrudnienia pracowniczego jest wykonywanie pracy osobiście przez pracownika pod kierownictwem pracodawcy. To pracodawca wyznacza czas, miejsce oraz sposób wykonywania zadań przez pracownika. Ta uwaga ogólna pozwala odróżnić zatrudnienie pracownicze od innych form zatrudnienia, np. na podstawie umowy o dzieło, a w konsekwencji rozstrzyga o zastosowaniu do osoby świadczącej pracę przepisów prawa pracy.

Ubezpieczenie osób podejmujących pracę w Niemczech >>

WAŻNE!

Zgodnie z ogólną zasadą potwierdzoną w prawie unijnym powszechną podstawą zatrudnienia powinna być umowa na czas nieokreślony, wyjątkiem natomiast umowa na czas określony.

W prawie niemieckim możliwość zatrudnienia na czas określony jest ograniczona do dwóch sytuacji. Po pierwsze, gdy zatrudnienie terminowe w danych okolicznościach jest obiektywnie uzasadnione, np. istnieniem okresowego zapotrzebowania na pracę, koniecznością zastępstwa pracownika nieobecnego z przyczyn usprawiedliwionych. Po drugie, w sytuacji gdy pracodawca zatrudnia danego pracownika po raz pierwszy. Umowa na czas określony może być zawarta maksymalnie na okres 2 lat. W przypadku zawarcia jej na okres krótszy istnieje możliwość jej przedłużania (maksymalnie trzykrotnie) do 2 lat. Od zasady tej istnieją wyjątki m.in. w sytuacji zatrudnienia pracowników na czas określony przez pracodawców rozpoczynających działalność.

Dla charakteru zatrudnienia – terminowe czy na czas nieokreślony – istotne jest dopełnienie wymogów formalnych – to jest zawarcie umowy o pracę na czas określony na piśmie przed rozpoczęciem pracy. Niespełnienie tego warunku daje pracownikowi możliwość zakwestionowania skuteczności ograniczenia długości trwania zatrudnienia.