Nadgodziny w ruchomym czasie pracy

Ruchomy czas pracy polega najczęściej na tym, że pracownik rozpoczyna pracę w pewnym przedziale czasowym, a godzina zakończenia pracy przypada na 8 godzin po jej rozpoczęciu.

PRZYKŁAD
Pracownicy rozpoczynają pracę pomiędzy godz. 8.00 a 10.00, kończą pracę po upływie 8 godzin od chwili rozpoczęcia pracy. Pracodawca nie wskazuje tutaj sztywnych godzin rozpoczynania i kończenia pracy – stworzone zostały pewne „widełki” w tym zakresie. Po stronie pracowników leży decyzja o godzinie rozpoczęcia pracy.

Pojęcie doby pracowniczej a nadgodziny

Do celów rozliczania czasu pracy pracownika, przez dobę należy rozumieć 24 kolejne godziny, poczynając od godziny, w której pracownik rozpoczyna pracę zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy (art. 128 § 3 pkt 1 k.p.).

Przykładowo doba „robocza” pracownika, który zaczyna pracę o 6.00, kończy się o godz. 6.00 kolejnego dnia. W tym przedziale musimy dokonać rozliczenia zarówno dobowej normy czasu pracy, jak i minimalnego wypoczynku dobowego.

Ryczałt za pracę w godzinach nadliczbowych >>

Przy ruchomym czasie pracy w tym miejscu powstaje problem. Jeżeli pracownicy sami decydują, o której godzinie rozpoczynają pracę (np. w przedziale 8.00 – 10.00), to mogą występować – i często występują – sytuacje, w których następnego dnia zaczynają pracę jeszcze w poprzedniej dobie roboczej.

PRZYKŁAD
Pracownik w poniedziałek zaczął pracę o godz. 9.00 i pracował przez 8 godzin, we wtorek zaś rozpoczął pracę o godz. 8.00. W tej sytuacji we wtorek przez pierwszą godzinę świadczy pracę jeszcze w dobie rozpoczętej w poniedziałek wraz z godziną rozpoczęcia pracy w tym dniu.

Rozliczenie tego czasu jest kłopotliwe, gdyż pracodawcy nie wiedzą, czy nie traktować go jako pracy w godzinach nadliczbowych.

W zakresie wskazanym w przykładzie wypowiedział się Departament Prawny GIP (pismo GPP-302-4560-569/08/PE z 29 lipca 2008 r.). GIP wskazał, że w takich sytuacjach, pomimo wykonywania pracy – opierając się na naszym powyższym przykładzie – w dobie poniedziałkowej przez 9 godzin nie dochodzi do powstania nadgodzin z powodu przekroczenia dobowej normy czasu pracy. Na tym opiera się sens rozwiązania, jakim jest ruchomy rozkład czasu pracy, w którym to sam pracownik decyduje o godzinie rozpoczęcia i zakończenia pracy. Pracownik pracuje w ramach indywidualnego rozkładu czasu pracy (art. 142 k.p.) i nie można mówić o świadczeniu pracy w godzinach nadliczbowych.