Pracownicze koszty uzyskania przychodu

O zastosowaniu kosztów uzyskania przychodów decyduje fakt osiągnięcia przychodu pracowniczego w danym miesiącu.

Koszty uzyskania przychodu osiągniętego na podstawie umowy o pracę zostały z góry ustalone przez ustawodawcę.

W związku z tym podstawowe koszty uzyskania przychodów wynoszą 111,25 zł miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1335 zł, w przypadku gdy pracownik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej. Koszty te nie mogą przekroczyć łącznie 2002,05 zł za rok podatkowy, w przypadku gdy pracownik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej.

Czy wynagrodzenie za czas przestoju uwzględniać w podstawie wymiaru wynagrodzenia chorobowego >>

Podwyższone koszty uzyskania przychodów przysługują pracownikowi w przypadku, gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania pracownika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a pracownik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę. Podwyższone koszty uzyskania przychodów wynoszą 139,06 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1668,72 zł. Koszty te nie mogą jednak przekroczyć łącznie 2502,56 zł za rok podatkowy, w przypadku gdy pracownik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania pracownika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a pracownik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

Definicja miejsca zamieszkania

Przy określeniu podwyższonych kosztów uzyskania przychodów zasadnicze znaczenie ma określenie miejsca zamieszkania pracownika. W przypadku decyzji o zastosowaniu podwyższonych kosztów uzyskania przychodów podstawowe znaczenia ma określenie miejsca, w którym pracownik faktycznie przebywa z zamiarem stałego pobytu, a nie miejsce, gdzie posiada on meldunek (zarówno na pobyt stały, jak i czasowy). Warunkiem zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów jest złożenie przez pracownika oświadczenia, że mieszka on poza miejscowością, w której wykonuje pracę. Ustawodawca nie określił wzoru takiego oświadczenia. Warto w tym miejscu podkreślić, że w celu zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów nie ma znaczenia środek lokomocji, jakim pracownik dojeżdża do pracy czy też odległość między miejscowością zamieszkania a miejscowością, w której znajduje się zakład pracy.

Brak kosztów

Pracownikowi nie przysługują koszty uzyskania wyłącznie w sytuacji, gdy za pełny miesiąc kalendarzowy otrzymał wyłącznie zasiłek: chorobowy, macierzyński, opiekuńczy, wyrównawczy lub świadczenie rehabilitacyjne. Oznacza to, że jeżeli prawnikowi zostało wypłacone w czasie przebywania np. na zasiłku chorobowym jakiekolwiek świadczenie, zaliczane do przychodów pracowniczych (np. premia), koszty uzyskania przychodu w tym miesiącu należy uwzględnić.

Przykład

Pracownik przebywał cały październik na zwolnieniu lekarskim – za ten miesiąc zostało mu wypłacone wynagrodzenie chorobowe. W listopadzie pracownik nadal był chory – za pierwsze 2 dni listopada zostało mu wypłacone wynagrodzenie chorobowe przez pracodawcę, pozostałą część miesiąca pracownik przebywał na zasiłku chorobowym. Mimo że pracownik zarówno w październiku, jak i listopadzie nie przepracował nawet jednego dnia – w obu tych miesiącach pracodawca jest zobowiązany uwzględnić przysługujące pracownikowi koszty uzyskania przychodu.

Jakie wynagrodzenie przysługuje kierowcy za przerwę w pracy >>

Przy określaniu, czy koszty uzyskania przychodów należy uwzględniać czy też nie, najistotniejsze znaczenie ma moment osiągnięcia przez pracownika przychodu, a nie okoliczność, za jaki okres świadczenie to przysługuje. Należy jednak pamiętać, że koszty uzyskania przychodów powinny być obniżane do wysokości przychodu pracowniczego. Niewykorzystana część kosztów uzyskania przychodów nie może być zastosowana do przychodu z tytułu zasiłku chorobowego, jak również uwzględniona w następnym miesiącu.

Do przychodów pracowniczych należą w szczególności:

• wynagrodzenie chorobowe,

• premia

• nagroda,

• wynagrodzenie za godziny nadliczbowe,

• składka z tytułu ubezpieczenia na życie.

Koszty faktycznie poniesione

W sytuacji, w której pracownik ponosi wyższe wydatki na dojazdy do pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej w rocznym rozliczeniu podatku, może on przyjąć te koszty w ich faktycznej wysokości. Uprawnienie takie przysługuje podatnikowi wyłącznie w sytuacji, gdy może udokumentować te wydatki imiennymi biletami okresowymi.

Prawa autorskie do utworu pracowniczego >>

Koszty autorskie

Koszty uzyskania niektórych przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzenia przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe. Do przychodów uzyskiwanych w ramach stosunku pracy również możliwe jest zastosowanie 50% kosztów autorskich, pod warunkiem że koszty te związane są z korzystaniem przez twórcę z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (DzU z 2006 r. nr 90, poz. 631 ze zm.) lub rozporządzaniem tymi prawami. Stąd też, aby móc zastosować „autorskie” koszty uzyskania przychodów w umowie o pracę, należy określić procentowo część wynagrodzenia odpowiadającą części etatu, w czasie którego pracownik wykonuje pracę o charakterze twórczym.

@RY1@i26/2009/043/i26.2009.043.000.0030.101.jpg@RY2@

Podstawa prawna:

• art. 22 ust. 2 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (DzU z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.).