Podstawa wymiaru wynagrodzenia chorobowego i zasiłku

Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego (przepisy dotyczące sposobu ustalania podstawy wymiaru zasiłku chorobowego stosuje się również do ustalania podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego) stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 12 miesięcy, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego (wynagrodzenia chorobowego) stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia (art. 36 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa).

Za jeden dzień niezdolności do pracy pracodawca wypłaca 1/30 część wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru wynagrodzenia. Jeśli niezdolność do pracy z powodu choroby powstała przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego zatrudnienia, podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego stanowi wynagrodzenie, które pracownik osiągnąłby, gdyby przepracował pełny miesiąc kalendarzowy.