Minimalne wynagrodzenie podstawą wymiaru zasiłku chorobowego

Sąd rejonowy ustalił, że wspólnik spółki był w niej jednocześnie zatrudniony jako pracownik. Od 2 września 2002 r. do 6 października 2002 r. i od 13 grudnia 2002 r. do 30 czerwca 2003 r. pracownikowi temu wypłacano zasiłek chorobowy naliczany od podstawy wskazanej przez pracodawcę. Okazało się, że w okresie od stycznia 2002 r. pracownikowi nie wypłacono w ogóle wynagrodzeń ze względu na trudną sytuację spółki.

Zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (j.t. Dz.U. z 2005 r. Nr 31, poz. 267), podstawą wymiaru zasiłku chorobowego jest wynagrodzenie wypłacone w okresie ostatnich 6 miesięcy przed powstaniem niezdolności do pracy.

Organ rentowy – po uzyskaniu wiadomości o niewypłacaniu pracownikowi wynagrodzenia – ustalił jako podstawę wymiaru zasiłku chorobowego kwotę najniższego wynagrodzenia. Było to – zdaniem sądu – prawidłowe, a różnica pomiędzy wypłaconym pracownikowi a należnym mu zasiłkiem chorobowym podlega zwrotowi przez pracodawcę, gdyż pracodawca wykazywał wysokość wynagrodzeń, których nie wypłacał pracownikowi.