Prawo do zasiłku macierzyńskiego

Prawo do zasiłku macierzyńskiego przysługuje kobiecie, która w okresie ubezpieczenia chorobowego albo urlopu wychowawczego urodziła dziecko. Tak więc liczy się podleganie ubezpieczeniu chorobowemu w dniu porodu, a nie to, jak długo trwało ono wcześniej. Kobieta zatrudniona na podstawie umowy o pracę podlega obowiązkowo ubezpieczeniu chorobowemu, a więc ma prawo do zasiłku macierzyńskiego. U swojego pracodawcy – w okresie pobierania tego zasiłku – będzie przebywać na urlopie macierzyńskim. Są również takie sytuacje, kiedy kobieta może nabyć prawo do zasiłku macierzyńskiego, chociaż nie będzie już podlegała ubezpieczeniu chorobowemu. Właśnie takim przykładem jest czytelniczka – nie wiemy bowiem, na jaki czas jest ona zatrudniona (umowa na czas określony).

Umowa na czas określony (dłuższy niż miesiąc), której termin zakończenia wypada po upływie trzeciego miesiąca ciąży zostaje przedłużona do dnia porodu (art. 177 § 3 k.p.). Z tym dniem kobieta traci status pracownicy. Skutkuje to tym, że nie przysługuje jej urlop macierzyński. Ale ma prawo do zasiłku macierzyńskiego przez czas odpowiadający urlopowi macierzyńskiemu, jaki przysługiwałby jej, gdyby dalej była zatrudniona. Nabywa więc prawo do zasiłku, mimo że nie podlega już ubezpieczeniu chorobowemu. Przepisy ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa nie stawiają żadnych warunków co do minimalnego okresu ubezpieczenia chorobowego wymaganego do nabycia prawa do omawianego świadczenia. Teoretycznie może to być nawet jeden dzień.