Praca tymczasowa w prawie unijnym i polskim

W obrębie Unii Europejskiej występują znaczne różnice w korzystaniu z pracy tymczasowej oraz w warunkach pracy pracowników tymczasowych. Próbę wyeliminowania tych różnic w zakresie, w jakim uzasadnia to potrzeba ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników tymczasowych, podjęto w dyrektywie w sprawie pracy tymczasowej (dalej powoływanej jako dyrektywa). Dyrektywa weszła w życie 5 grudnia 2008 r. Termin na jej wdrożenie do prawa krajowego upłynął 5 grudnia 2011 r. W prawie polskim zatrudnienie pracowników tymczasowych reguluje ustawa o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (dalej powoływana jako ustawa). Została ona wydana przed wejściem w życie dyrektywy, w związku z tym powstaje pytanie o jej zgodność z celem i brzmieniem dyrektywy.

Celem dyrektywy jest zagwarantowanie, aby podstawowe warunki pracy i zatrudnienia, które mają zastosowanie do pracowników tymczasowych, odpowiadały co najmniej warunkom, jakie byłyby do nich stosowane, gdyby zostali zatrudnieni bezpośrednio przez przedsiębiorstwo-użytkownika na tym samym stanowisku.