Dofinansowanie do wynagrodzenia - schorzenia specjalne a schorzenia szczególne

Ustawa z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (j.t. DzU 2011 r. nr 127, poz. 721), dalej ustawa, w poszczególnych przepisach uzależnia przyznanie pracodawcy dodatkowych przywilejów od zatrudniania określonej kategorii osób niepełnosprawnych. W przypadku możliwości uzyskania podwyższonej kwoty dofinansowania do wynagrodzenia chodzi o pracowników niepełnosprawnych posiadających tzw. schorzenia specjalne. Pracodawca musi je odróżnić od tzw. schorzeń szczególnych.

Wyższe dofinansowanie do wynagrodzenia – schorzenia specjalne

Przepis art. 26a ust. 1b ustawy w brzmieniu ustanowionym przez ustawę z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. nr 226, poz. 1475) stanowi, że kwoty dofinansowania do wynagrodzenia zwiększa się o 40% najniższego wynagrodzenia w przypadku osób niepełnosprawnych, w odniesieniu do których orzeczono chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe, całościowe zaburzenia rozwojowe lub epilepsję oraz niewidomych (tzw. schorzenia specjalne).

Polecamy również serwis: Wynagrodzenia

Wyjaśnienia BON – osoba niewidoma

Zgodnie z wyjaśnieniami Biura Pełnomocnika Rządu do Spraw Osób niepełnosprawnych opublikowanych na stronie www.niepelnosprawni.gov.pl z punktu widzenia orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności, za osoby niewidome można uznać osoby legitymujące się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności z symbolem przyczyny niepełnosprawności 04 – O, natomiast osoby będące w posiadaniu orzeczenia ustalającego inny stopień niepełnosprawności niż znaczny, można uznać za niedowidzące w zależności od stopnia upośledzenia wzroku.

Jednakże mając na uwadze ograniczenia funkcjonalne, które napotykają w procesie rehabilitacji zawodowej osoby z poważnymi dysfunkcjami narządu wzroku oraz cel, jaki przyświecał ustawodawcy przy wprowadzeniu rozwiązania zawartego w art. 26a ust. 1b ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych – to jest zapewnienie wyższego poziomu wsparcia na zatrudnienie osób niepełnosprawnych mających istotne trudności w wejściu i utrzymaniu się na rynku pracy – BON przyjął, iż określenie osób z dysfunkcją narządu wzroku wyrażone w przedmiotowym przepisie za pomocą potocznego sformułowania „osoba niewidoma” obejmuje swoim zakresem osoby z dysfunkcją narządu wzroku w stopniu znacznym i umiarkowanym.