Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop w 2015 r.

Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop

Ekwiwalent pieniężny przysługuje pracownikowi w sytuacji, w której nie skorzysta on z należnego mu urlopu. Zgodnie z przepisami prawa pracy jedyną okoliczność, na podstawie której możliwe jest wypłacenie ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, stanowi ustanie stosunku pracy. Regulacja ta ma charakter bezwzględnie obowiązujący, co oznacza, że strony stosunku pracy nie mogą dokonać odmiennych ustaleń w postanowieniach umowy o pracę. Rozwiązanie to ma na celu ochronę pracowników przed arbitralnym nieprzyznawaniem im urlopów i wypłacaniem w zamian za nie określonej kwoty przez pracodawców.

Zobacz również: Kiedy pracodawca musi wypłacić ekwiwalent za urlop wypoczynkowy?

Szczegółowe zasady, na podstawie których w razie niewykorzystania urlopu ustalana jest wysokość przysługującego pracownikowi ekwiwalentu, zawierają przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8.01.1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz.U.1997.2.14 ze zm.). Zgodnie z ich treścią podstawą do obliczenia ekwiwalentu są:

• składniki wynagrodzenia określone w stawce miesięcznej w stałej wysokości w wysokości należnej w miesiącu, w którym pracownik nabył prawo do tego ekwiwalentu,
• wynagrodzenie zmienne wypłacone w okresie 3 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc nabycia prawa do ekwiwalentu (dotyczy to składników przysługujących za okresy nie dłuższe, niż jeden miesiąc),
• wynagrodzenie zmienne wypłacone w okresie 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc nabycia prawa do ekwiwalentu (dotyczy to składników przysługujących za okresy dłuższe niż jeden miesiąc).

Zapisz się na nasz newsletter

W razie nieświadczenia przez pracownika pracy podczas całego wyżej omówionego okresu, wysokość rzeczywiście należnego mu wynagrodzenia za ten okres dzielona jest przez liczbę dni pracy, za które ono przysługiwało. Tak otrzymana wartość mnożona jest przez liczbę dni, w ciągu których pracownik powinien był pracować (na podstawie obowiązującego go rozkładu czasu pracy). Kiedy ustalany jest ekwiwalent w średniej wysokości z danego okresu, pod uwagę brane są składniki wynagrodzenia przysługujące pracownikowi za okres dłuższy niż jeden miesiąc, wypłacone w okresie dwunastu miesięcy (bezpośrednio poprzedzających miesiąc nabycia prawa do ekwiwalentu).

Współczynnik służący do ustalenia ekwiwalentu za 1 dzień urlopu ustalany jest na dany rok kalendarzowy i służy do obliczania ekwiwalentów dla pracowników, którzy w jego trakcie nabyli prawo do urlopu.

Zobacz również: Urlopy pracownicze (art. 152- 175 k.p.)