Uczyć się na błędach innych

Wdrażanie projektów unijnych przez Wojewódzki Urząd Pracy w Gdańsku - opis praktyki

Wydaje się, że najważniejszą rolę w realizowaniu zadań w PO KL przez instytucje odpowiedzialne za wdrażanie odegrają doświadczone kadry. Ludzie, którzy przećwiczyli wielokrotnie rozliczanie, kontrolowanie, monitorowanie projektów oraz znają skomplikowane procedury i umieją poruszać się sprawnie w gąszczu przepisów nie do końca ze sobą spójnych. Dotyczy to zresztą także projektodawców.

Wojewódzki Urząd Pracy w Gdańsku pełnił funkcję instytucji wdrażającej dla niektórych działań w SPO RZL oraz ZPORR w latach 2004-2006. Obecnie jest instytucją pośredniczącą 2 stopnia dla Priorytetu 6.1 PO Kapitał Ludzki (lata 2007-2013). Wdrażał m.in. programy: „Zawody Krainy w Kratę”, „Zawód informatyka dla osób wychodzących z rolnictwa”, „Podniesienie kwalifikacji pracujących osób dorosłych w zakresie umiejętności rehabilitacyjnych” oraz projekty badawcze diagnozujące rynek pracy oraz zachodzące na nim zmiany.

W latach 2004-2006 Wojewódzki Urząd Pracy w Gdańsku wdrażał różne programy EFS. W ramach Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego: rozwój umiejętności powiązany z potrzebami regionalnego rynku pracy i możliwości kształcenia ustawicznego w regionie (Działanie 2.1), wyrównywanie szans edukacyjnych poprzez programy stypendialne (Działanie 2.2), reorientacja zawodowa osób odchodzących z rolnictwa (Działanie 2.3), reorientacja zawodowa osób zagrożonych procesami restrukturyzacyjnymi (Działanie 2.4). W ramach Sektorowego Programu Operacyjnego Rozwój Zasobów Ludzkich: perspektywy dla młodzieży (Działanie 1.2), przeciwdziałanie i zwalczanie długotrwałego bezrobocia (Działanie 1.3).

O ile w SPO RZL, w którym projektodawcami były powiatowe urzędy pracy, wydawanie i rozliczanie środków odbywało się systematycznie i bez większych problemów, o tyle ZPORR był źródłem wielu kłopotów zarówno dla instytucji wdrażającej, jak i dla beneficjentów. Trudno było zacząć realizację i rozliczać podjęte działania.

Początkowo, z braku wiedzy i doświadczenia, chętnych do podejmowania ryzyka realizacji projektów było niewielu. Potem okazało się, że spośród złożonych projektów nie dało się wybrać żadnego, z powodu błędów formalnych. Kiedy uproszczono procedurę poprawiania błędów, można było wreszcie przejść do oceny merytorycznej, umów z beneficjentami i realizacji. Kolejną pułapką okazały się rozliczenia.