Usprawiedliwianie nieobecności w pracy
REKLAMA
REKLAMA
Pracownik ma obowiązek zawiadomić pracodawcę o swojej nieobecności w pracy w sytuacji, gdy jest ona z góry wiadoma lub możliwa do przewidzenia. Przyczyna taka może wynikać z Kodeksu pracy, ale nie musi.
REKLAMA
Pracownik musi zawiadomić pracodawcę o przyczynach swojej nieobecności oraz o przewidywanym terminie jej trwania najpóźniej w drugim dniu swojej nieobecności. Termin ten można przedłużyć tylko w wyjątkowych okolicznościach.
Syn Pana Tomka zachorował. W związku z tym, że zarówno Pan Tomek jak i jego żona pracuje, jedno z nich musiało wziąć dzień wolny, aby wybrać się na umówioną u lekarza wizytę. Żona wzięła dzień wolny przy czym zaznaczyła, że akurat tego dnia do jej firmy przyjeżdża zagraniczny kontrahent i może się zdarzyć, że jednak będzie musiała przyjść do pracy. Pan Tomek powiadomił swojego pracodawcę, że w przypadku, gdyż żona będzie musiała iść do pracy, on będzie w pracy nieobecny.
Przeczytaj również: Umowa o pracę na czas nieokreślony – wady i zalety
Pan Tomek nagle zachorował na ciężkie zapalenie płuc. W związku z tym, że jest człowiekiem samotnym, oraz że z uwagi na wyczerpanie organizmu nie był w stanie zawiadomić swojego pracodawcy o chorobie. Po czterech dniach, kiedy poczuł się lepiej, zadzwonił do pracy i wyjaśnił pracodawcy, dlaczego nie usprawiedliwił swojej nieobecności w drugim dniu jej trwania.
Dowodami usprawiedliwiającymi nieobecność w pracy są:
- zaświadczenie lekarskie o czasowej niezdolności do pracy, wystawione zgodnie z przepisami o orzekaniu o czasowej niezdolności do pracy,
- decyzja właściwego państwowego inspektora sanitarnego wydana zgodnie z przepisami o zwalczaniu chorób zakaźnych – w razie odosobnienia pracownika z przyczyn przewidzianych tymi przepisami,
- oświadczenie pracownika – w razie zaistnienia okoliczności uzasadniających konieczność sprawowania przez pracownika osobistej opieki nad zdrowym dzieckiem do lat 8 z powodu nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, przedszkola lub szkoły, do której dziecko uczęszcza,
- imienne wezwanie pracownika do osobistego stawienia się wystosowane przez organ właściwy w sprawach powszechnego obowiązku obrony, organ administracji rządowej lub samorządu terytorialnego, sąd, prokuraturę, policję lub organ prowadzący postępowanie w sprawach o wykroczenia – w charakterze strony lub świadka w postępowaniu prowadzonym przed tymi organami, zawierające adnotację potwierdzającą stawienie się pracownika na to wezwanie,
- oświadczenie pracownika potwierdzające odbycie podróży służbowej w godzinach nocnych, zakończonej w takim czasie, że do rozpoczęcia pracy nie upłynęło 8 godzin, w warunkach uniemożliwiających odpoczynek nocny.
Polecamy serwis: Wynagrodzenie
REKLAMA
REKLAMA
© Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.
- Czytaj artykuły
- Rozwiązuj testy
- Zdobądź certyfikat