Świadczenia chorobowe dla pracowników tymczasowych

Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego w przypadku pracowników tymczasowych jest ustalana, co do zasady, jak w przypadku ogółu pracowników.

Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku przysługującego pracownikowi tymczasowemu wykonującemu pracę na podstawie kolejno następujących po sobie umów o pracę zawartych z tą samą agencją pracy tymczasowej (nawet na rzecz różnych pracodawców-użytkowników), wynagrodzenie wypłacone z tytułu każdej z umów podlega sumowaniu, jeżeli między poszczególnymi umowami o pracę nie było przerwy albo przerwa przypadała na dni ustawowo wolne od pracy.

WAŻNE

Przerwy przypadającej na dzień ustawowo wolny od pracy nie należy traktować jak przerwy w zatrudnieniu pracownika tymczasowego.

PRZYKŁAD

Jeden z pracowników tymczasowych stał się niezdolny do pracy w czerwcu br., nabywając prawo do wynagrodzenia chorobowego za okres od 11 do 15 czerwca 2012 r.

Pracownik tymczasowy był zatrudniony w okresach:

• od 5 marca do 23 marca (24 marca – sobota,25 marca – niedziela),
• od 26 marca do 28 kwietnia (29 kwietnia – niedziela),
• od 30 kwietnia do 10 maja,
• od 11 maja do 30 czerwca.

Umowy o pracę na wskazane okresy były zawierane na rzecz różnych pracodawców-użytkowników. Ustalając podstawę wymiaru świadczenia chorobowego należnego pracownikowi w czerwcu pracodawca (agencja) nie powinien uwzględniać wynagrodzenia z tytułu pierwszej umowy o pracę tymczasową zawartej na okres od 5 do 23 marca, ponieważ przerwa między pierwszą a drugą umową obejmowała nie tylko dzień ustawowo wolny od pracy – niedzielę, ale także przypadała w sobotę. Nieprzerwanym okresem zatrudnienia tego pracownika jest okres od 26 marca do 30 czerwca, ponieważ przerwa między drugą a trzecią umową przypadała na dzień ustawowo wolny od pracy, a między ostatnimi umowami nie było przerwy. Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku, wynagrodzenie wypłacone z tytułu 3 ostatnich umów podlega sumowaniu, a zatem podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie pracownika za pełne kalendarzowe miesiące zatrudnienia, tj. za kwiecień i maj.

Podstawa zasiłku przed upływem pierwszego miesiąca zatrudnienia

Jeśli niezdolność do pracy powstanie w pierwszym kalendarzowym miesiącu ubezpieczenia chorobowego, podstawę wymiaru zasiłku należy ustalać na podstawie wynagrodzenia za ten miesiąc. Jeżeli pracownik tymczasowy zachoruje w pierwszym miesiącu pracy, a okres, na jaki została zawarta umowa o pracę, jest krótszy niż miesiąc kalendarzowy, wówczas z uwagi na specyfikę pracy tymczasowej należy stosować szczególne zasady uzupełniania wynagrodzenia. W przypadku pracownika tymczasowego wynagrodzenie powinno być uzupełnione jedynie do okresu, na który została zawarta umowa o pracę tymczasową, z tytułu której powstało prawo do zasiłku. Jako ciągłość zatrudnienia należy traktować kolejno po sobie następujące umowy o pracę, jeżeli między umowami nie było dnia przerwy lub była przerwa, ale przypadała na dni ustawowo wolne od pracy.

PRZYKŁAD

Z pracownikiem tymczasowym zawarto umowy na okresy:

• od 4 maja do 12 maja (13 maja niedziela) – 6 dni roboczych,
• od 14 maja do 25 maja – 10 dni roboczych.

Umowy o pracę były zawierane na rzecz tego samego pracodawcy-użytkownika. Z tytułu pierwszej umowy o pracę tymczasową pracownik otrzymał wynagrodzenie zmienne w kwocie 450 zł (po pomniejszeniu o składki na ubezpieczenia społeczne – 388,31 zł), a z tytułu drugiej umowy wynagrodzenie zmienne w kwocie 1080 zł (po pomniejszeniu o składki na ubezpieczenia społeczne – 931,93 zł). Pracownik stał się niezdolny do pracy w okresie trwania drugiej umowy o pracę i dostarczył zwolnienie lekarskie na okres od 24 do 25 maja (2 dni), nabywając z tego tytułu prawo do wynagrodzenia chorobowego. Przy ustalaniu podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego agencja powinna uwzględnić wynagrodzenie z tytułu wykonywania obu umów o pracę tymczasową, ponieważ przerwa między nimi przypadała na dzień ustawowo wolny od pracy. Wynagrodzenie wypłacone z tytułu tych umów przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczenia chorobowego podlega uzupełnieniu do kwoty, którą pracownik tymczasowy otrzymałby za wszystkie dni, na które umowy były zawarte. Ponieważ z tytułu obu umów pracownik tymczasowy otrzymał wynagrodzenie zmienne, uzupełnienie tego wynagrodzenia będzie polegało na podzieleniu wynagrodzenia uzyskanego za przepracowane dni robocze przez liczbę dni przepracowanych, a następnie pomnożeniu przez liczbę dni, jaką pracownik przepracowałby w ramach obowiązującego go rozkładu czasu pracy.

Wynagrodzenie pracownika po uzupełnieniu wyniesie zatem 1508,80 zł, co wynika z wyliczenia:

(388,31 zł + 931,93 zł): 14 (liczba dni przepracowanych) = 94,30 zł,

94,30 zł x 16 (liczba dni roboczych, jaką pracownik przepracowałby gdyby nie chorował) = 1508,80 zł.

Ustalona w ten sposób podstawa wymiaru wynagrodzenia chorobowego stanowi kwotę wynagrodzenia pracownika tymczasowego, jaką otrzymałby, gdyby był obecny w pracy przez wszystkie dni trwania drugiej umowy o pracę.

Gdyby pracownik tymczasowy wykonywał pracę na rzecz różnych pracodawców-użytkowników i zasady wynagradzania z tytułu poszczególnych umów o pracę byłyby różne (różne składniki wynagrodzenia lub różne zasady ich wypłaty), to w przypadku konieczności uzupełnienia wynagrodzenia należałoby je uzupełnić odrębnie z tytułu każdej umowy.

Niezdolność do pracy w drugim miesiącu zatrudnienia

Jeżeli pracownik tymczasowy został zatrudniony w trakcie miesiąca kalendarzowego i stał się niezdolny do pracy w następnym miesiącu zatrudnienia, wówczas podstawę wymiaru zasiłku należy ustalać na podstawie wynagrodzenia za miesiąc kalendarzowy, w którym powstała niezdolność do pracy. Wynagrodzenie pracownika tymczasowego powinno być uzupełnione do kwoty, którą pracownik otrzymałby za dni trwania umowy (lub umów) o pracę tymczasową w tym miesiącu.

Autopromocja

Zatrudnianie cudzoziemców. Procedury i rozliczenia

Sprawdź

PRZYKŁAD

Jeden z pracowników tymczasowych, z którym umowa o pracę tymczasową została zawarta na okres od 21 maja do 22 czerwca br., był niezdolny do pracy od 11 do 14 czerwca i z tego tytułu ma prawo do zasiłku chorobowego, gdyż wcześniej w tym roku wykorzystał okres 33 dni wypłaty wynagrodzenia za okres choroby. Za czerwiec pracownik otrzymał wynagrodzenie określone stawką godzinową (14,50 zł/godz.) w kwocie 1276 zł za 88 godzin przepracowanych (po potrąceniu o składki na ubezpieczenia społeczne – 1101,06 zł). W okresie od 1 do 22 czerwca wymiar czasu pracy obowiązujący pracownika wyniósł 15 dni, tj. 120 godzin. Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego pracownikowi pracodawca (agencja) powinien uwzględnić wynagrodzenie za czerwiec, po uzupełnieniu do kwoty, którą pracownik tymczasowy otrzymałby, gdyby nie chorował, a więc za dni, na które była zawarta umowa w czerwcu. Ponieważ pracownik otrzymuje wynagrodzenie stałe (stawka godzinowa), jego uzupełnienie będzie polegać na przyjęciu kwoty z umowy o pracę. W czerwcu pracownik przepracował 88 godzin, a powinien przepracować 120 godzin. Uzupełnione wynagrodzenie wyniesie 1740 zł (14,50 zł x 120 godzin), a po pomniejszeniu o składki ZUS wyniesie 1501,45 zł (1740 zł – (1740 zł x 13,71%) i będzie stanowić podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego pracownikowi za czerwiec.

Więcej na ten temat znajdziesz w płatnej części serwisu w artykule: Jak obliczyć zasiłek chorobowy dla pracownika tymczasowego