Układ zbiorowy pracy - definicja

Układ zbiorowy pracy

Definicja podstawowa

Porozumienie zawierane między pracodawcą a związkami zawodowymi w zakresie treści sto­sunku pracy.

W prawie pracy

Układ zbiorowy pracy jest aktem prawa wewnątrz­zakładowego rozszerzającym najczęściej upraw­nienia pracowników wynikające ze stosunku pracy w porównaniu z ogólnie obowiązującymi przepisa­mi prawa pracy.

Zobacz również:Układ zbiorowy pracy jako źródło prawa pracy

Każdy układ zbiorowy, aby mógł wejść w życie, musi zostać zarejestrowany. Rejestracji dokonu­je minister właściwy do spraw pracy dla układów ponadzakładowych i właściwy okręgowy inspektor pracy dla układów zakładowych.

Układ wchodzi w życie w terminie w nim określo­nym, nie wcześniej jednak niż z dniem zarejestro­wania. Pracodawca powinien poinformować pra­cowników o wejściu w życie układu, jego zmianach, wypowiedzeniu czy rozwiązaniu. Zmiany do obowiązującego w zakładzie pracy ukła­du zbiorowego są wprowadzane w drodze tzw. pro­tokołów dodatkowych, które stają się jego integral­ną częścią. Do protokołów dodatkowych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące układu, co oznacza, że jego zawarcie powinno odbywać się w tym samym trybie, tej samej formie oraz doty­czyć tej samej treści. Protokół, podobnie jak sam układ, również podlega rejestracji. Wprowadzenie w zakładzie układu zbiorowego pracy zawierającego postanowienia korzystniejsze od dotychczas obowiązujących powoduje automatyczną zmianę treści stosunków pracy łączących pracodaw­cę z pracownikami. Polega ona na zastąpieniu z mocy prawa dotychczasowych warunków umowy o pracę lub innych aktów stanowiących podstawę nawiązania stosunku pracy na wynikające z zawartego układu. Inaczej jest w przypadku wprowadzania w układzie zbiorowym pracy postanowień mniej korzystnych dla pracowników od dotychczasowych postano­wień umów o pracę czy regulaminów. Pracodawca ma wówczas obowiązek wypowiedzenia pracowni­kom dotychczasowych warunków umowy o pracę.

Polecamy serwis:Układy zbiorowe pracy