Czy pracownik może zrezygnować z części wynagrodzenia

Nie mogą Państwo podzielić dodatku funkcyjnego na dwie osoby. Złożone przez kierownika oświadczenie w sprawie przekazania za okres jego choroby dodatku funkcyjnego innemu pracownikowi nie jest dla Państwa wiążące. Pracownik nie może zrzec się prawa do wynagrodzenia (nawet w najmniejszej części) ani przenieść swojego prawa do wynagrodzenia na inną osobę.

UZASADNIENIE

Gdyby w układzie zbiorowym pracy, regulaminie wynagradzania lub w umowie o pracę Państwa pracownika był zapis, że dodatek funkcyjny jest pomniejszany za czas niezdolności do pracy w sposób proporcjonalny, to nie przysługiwałby on pracownikowi za czas choroby. Jeżeli natomiast z wewnątrzzakładowych przepisów lub z umowy o pracę wynika, że dodatek funkcyjny jest wypłacany również w czasie choroby, to bezwzględnie muszą go Państwo wypłacić pracownikowi. Pracownik nie ma w tym przypadku możliwości przekazania części dodatku innemu pracownikowi, który zastępował go w czasie choroby. Konsekwencją złożonego oświadczenia przez kierownika jest nieważność tej czynności z mocy prawa (art. 18 § 2 Kodeksu pracy).

Pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia i nie może się tego prawa zrzec (art. 84 Kodeksu pracy). Nie ma tu znaczenia fakt, że jest to dodatek funkcyjny, a nie np. wynagrodzenie zasadnicze. Zakaz zrzeczenia się prawa do wynagrodzenia dotyczy całego wynagrodzenia, a więc także poszczególnych jego składników. Oprócz wynagrodzenia za pracę w ścisłym znaczeniu, ochronie podlegają również inne należności przysługujące pracownikowi na podstawie przepisów prawa pracy, takie jak: odprawa emerytalna lub rentowa, nagroda jubileuszowa, dodatek stażowy, ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy. Zakaz ten ma charakter bezwzględny i obejmuje zrzeczenie się prawa do wynagrodzenia za pracę w drodze wszelkich oświadczeń woli pracownika, w tym również w drodze ugody sądowej.

WAŻNE!

Pracownik nie może zrzec się prawa do wynagrodzenia zarówno w całości, jak i w części.

Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z 30 grudnia 1986 r. (III PZP 42/86, OSNC 8/1987/106), wynagrodzenie jest to świadczenie konieczne o charakterze przysparzająco-majątkowym, które pracodawca ma obowiązek wypłacać okresowo pracownikowi w zamian za wykonaną pracę, świadczoną w ramach stosunku pracy, odpowiednio do jej rodzaju i ilości.