Wyrok SN z dnia 12 lutego 2004 r. sygn. II UK 235/03

Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego osoby niebędącej pracownikiem nie może być wyższa niż przychód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne w dniu poprzedzającym powstanie prawa do zasiłku chorobowego (art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, Dz.U. Nr 60, poz. 636 ze zm.).

Przewodniczący SSN Jerzy Kuźniar

Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk (sprawozdawca), Jadwiga Skibińska-Adamowicz

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lutego 2004 r. sprawy z wniosku Jerzego Klemensa K. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w Ł. o zasiłek chorobowy, na skutek kasacji wnioskodawcy od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 1 kwietnia 2003 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 15 maja 2002 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych-Oddział w Ł. odmówił przyznania wnioskodawcy Jerzemu Klemensowi K. ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego w kwocie wyższej niż 250% przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim kwartale. Kolejną decyzją z dnia 20 czerwca 2002 r. wprowadził zmianę do poprzedniej decyzji polegającą na zastąpieniu określenia „12” określeniem „ust. 1 i 2”. Wnioskodawca odwołał się od obu decyzji.

Wyrokiem z dnia 6 listopada 2002 r. [...] Sąd Rejonowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi - w punkcie 1. zmienił decyzję z dnia 15 maja 2002 r. w ten sposób, że zobowiązał organ rentowy do przyjęcia do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego wnioskodawcy należnego za okres od 22 listopada 2001 r. kwoty deklarowanej bez ograniczenia do 250% przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim kwartale i w punkcie 2. odwołanie od decyzji z dnia 20 czerwca 2002 r. przekazał do rozpoznania Ministrowi Pracy i Zabezpieczenia Społecznego jako organowi właściwemu. Sąd ustalił, że wnioskodawca od dnia 1 stycznia 1999 r. podlegał dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. W okresie od 23 sierpnia 2000 r. do 19 maja 2001 r. otrzymywał zasiłek chorobowy a następnie od 20 maja 2001 r. do 16 września 2001 r. otrzymywał świadczenie rehabilitacyjne. We wrześniu 2001 r. podał jako podstawę obliczania składki kwotę 4. 489 zł. (za połowę miesiąca), a za październik i listopad zadeklarował kwotę 12.600 zł. Od 22 listopada 2001 r. korzystał ponownie ze zwolnienia lekarskiego. Zasiłek chorobowy za kolejny okres powinien być - zdaniem Sądu - obliczony od tej samej kwoty, która stanowiła podstawę wymiaru zasiłku w poprzednim okresie, gdyż zgodnie z art. 43 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. Nr 60, poz. 636 ze zm.) podstawę wymiaru oblicza się na nowo, gdy przerwa między okresami pobierania zasiłku trwała co najmniej 3 miesiące. W przypadku wnioskodawcy przerwa ta była krótsza, gdyż okres pobierania świadczenia rehabilitacyjnego nie stanowi przerwy. Zgodnie bowiem z art. 52 tej ustawy, przepis art. 43 stosuje się odpowiednio do świadczenia rehabilitacyjnego. W tym kierunku decyzja z dnia 15 maja 2000 r. została zmieniona. Natomiast pismo z dnia 20 czerwca 2000 r. zatytułowane decyzją w rzeczywistości nie jest decyzją na którą przysługiwałoby odwołanie do sądu. Dlatego na podstawie art. 464 § 1 k.p.c. zostało przekazane właściwemu organowi do rozpoznania w drodze administracyjnej.