1. Zamiar utworzenia organizacji związkowej nie usprawiedliwia przerwania wykonywania pracy bez zgody pracodawcy, lecz może być jedną z przesłanek oceny stopnia winy pracowników naruszających podstawowy obowiązek wykonywania pracy (art. 52 § 1 pkt 1 k.p.). Organizatorzy nielegalnego strajku ponoszą surowszą odpowiedzialność niż jego bierni uczestnicy. 2. Członkowie komitetu założycielskiego zakładowej organizacji związkowej NSZZ „Solidarność” nie korzystają ze szczególnej ochrony trwałości stosunku pracy, przewidzianej w ustawie z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854 ze zm.), jeżeli u danego pracodawcy istnieje już zakładowa organizacja tego związku. Pracodawca nie jest obowiązany uprzedzać o tym członków komitetu założycielskiego (art. 12 oraz art. 32 tej ustawy). 3. Ogłoszenie upadłości pozwanego pracodawcy nie powoduje konieczności zawieszenia postępowania na podstawie art. 174 § 1 pkt 4 k.p.c. wówczas, gdy przedmiotem sporu jest wyłącznie roszczenie o przywrócenie do pracy. Postępowanie w takiej sprawie powinno być kontynuowane przeciwko syndykowi.
Regulamin wypłat rekompensat za rozwiązanie stosunków pracy, ustalony jednostronną decyzją Prezesa Narodowego Banku Polskiego, stanowiący konkretyzację uprawnienia zarządu do określania zasad polityki płacowej (art. 17 ust. 4 pkt 10 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim, Dz.U. Nr 140, poz. 938 ze zm.), kształtuje treść
Objęcie ochroną z art. 231 k.p. osoby, która w dacie przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę nie była już pracownikiem, jest możliwe wówczas, gdy ustanie stosunku pracy nastąpiło z powodu tego przejścia. Przewodniczący SSN Teresa Flemming-Kulesza (sprawozdawca) Sędziowie SN: Andrzej Kijowski, Jadwiga Skibińska-Adamowicz Sąd Najwyższy, po