Czy trzeba pouczyć pracownika o prawie wystąpienia o świadczenie rehabilitacyjne

Żaden przepis prawa nie nakłada na pracodawcę obowiązku informowania ubezpieczonego o prawie wystąpienia z wnioskiem o świadczenie rehabilitacyjne. Oceny stanu zdrowia ubezpieczonego i rokowania co do odzyskania jego zdolności do pracy dokonuje lekarz prowadzący leczenie. Powinien on nie później niż na 60 dni przed zakończeniem okresu zasiłkowego przeprowadzić w tym celu badanie ubezpieczonego i stwierdzić, czy stan jego zdrowia uzasadnia zgłoszenie wniosku o ustalenie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego. Jeżeli oceni, że jest szansa na odzyskanie zdolności do pracy po dalszym leczeniu lub rehabilitacji w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, wystawia stosowane zaświadczenie o stanie zdrowia (druk ZUS N-9) i jednocześnie informuje ubezpieczonego o potrzebie niezwłocznego złożenia wniosku o ustalenie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego. Gdy natomiast lekarz leczący stwierdzi, że ubezpieczony odzyska zdolność do pracy, ale 12-miesięczny okres leczenia lub rehabilitacji jest niewystarczający, powinien poinformować ubezpieczonego o potrzebie złożenia wniosku o rentę z tytułu niezdolności do pracy. W tym przypadku także wystawia zaświadczenie o stanie zdrowia (ZUS N-9).

W praktyce może wystąpić sytuacja, że ubezpieczony w okresie zasiłkowym korzysta ze zwolnień lekarskich wystawianych przez różnych lekarzy ze względu na kilka współistniejących ze sobą schorzeń i mogą oni nie wiedzieć o tym, że kończy się pełny okres zasiłkowy. W takim przypadku okres wypłaty zasiłku chorobowego powinien kontrolować sam ubezpieczony i przed jego upływem wystąpić do lekarza (lekarzy) o dokonanie oceny stanu jego zdrowia i wystawienie zaświadczenia w celu możliwości wystąpienia z wnioskiem o świadczenie rehabilitacyjne (druk ZUS Np-7).